Young James Long, het lijkt een naam van een frisse knaap met een vader die niet veel zin had om een naam voor zijn knul te bedenken. Niets is echter minder waar: de frisse knaap die 'You Ain't Know the Man' maakte, blijkt een trio en aardig op leeftijd te zijn. De groepsnaam bundelt de achternamen van drummer Taylor Young (bekend van The Polyphonic Spree), slidegitarist Kirkland James en zanger-gitarist P.W.Long (die ook al platen maakte onder zijn eigen naam en als frontman van de kraakbluesband Mule). De band en zijn muziek ontstonden uit jams en improvisatiesessies, die volgens Young James Long het beluisteren niet waard zijn. Na vele jaren de boot te hebben afgehouden komt het trio toch met een eerste release naar buiten, ook al haalt die de acht minuten niet.
Deze drie grumpy old men hebben zich er onwaarschijnlijk gemakkelijk van afgemaakt: een plaat met vijf nummers, waarvan het langste net twee minuten duurt en waarin duidelijk niet al te veel repetitietijd is gekropen. Toch is het net die nonchalante aanpak die de kracht is van 'You Ain't Know the Man'. De sterke opener 'In the Moanin' legt een zware fundering van bluesy gitaren, waarvan de basismelodie wordt overgenomen in de zanglijn. Pompende drums werken het geheel af tot redelijk punky blues. 'Her Jammies' klinkt minder fris dan het eerste nummer, wat te verklaren is door de verschillende opnamesettings die Young James Long gebruikte. De slidegitaar van James zingt heerlijk weg, maar de hele mix blijft wat dof klinken. 'Not Stillwater' kampt met hetzelfde probleem, maar hier verrast Longs zang met krachtige uithalen en krakerig gegrom. 'Oseadelia', het langste nummer van de plaat, klinkt minder hard dan de andere tracks: de drums zijn meer ingehouden en ook de twee gitaren houden het braaf, om tot een soort lo-fi stonerrock met prominente bluesaccenten te komen.
'You Ain't Know the Man' zorgt voor iets meer dan zeven niet onaangename minuten, ook al is de meerderheid van de songs ondermaats afgemixt, waardoor de energie van de muziek niet tot haar recht komt. Wanneer het geluid toch goed zit, leveren de korte nummers van Young James Long lekker rockende, maar weinig verrassende blues. De vijf tracks zijn in een wip voorbij en helaas even snel vergeten.
Meer over Young James Long
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
