De Antwerpse schelmen van You Raskal You zaten voor een beperkt publiek van ingewijden al enige tijd te knijpen in de pijplijn. Dit had onder meer te maken met een niet onopgemerkte passage in Humo’s Rockrally van 2010 en de intrinsieke steun van het Werkkamp-project van Schelda’pen. Met de uiterst vriendelijke groeten van die laatste kregen ze sleutels in handen van Fort VIII in Hoboken, alwaar ze hun debuut konden inblikken. Met de titel ‘Reverb Kisses’ belaadden ze dit muziekobject.
Met een ouderwetse soberheid die wat neigt naar de klassieke zanger-liedjessmidtraditie opent het vijftal de langspeler. Dit nummer - ‘Easter Island Heat’ – lijkt schatplichtig aan Gary Higgins, een erg obscure artiest die diep in de jaren zeventig het geniale ‘Red Hash’ op de wereld losliet, maar vooral onterecht ongehoord bleef. Het blijkt vervolgens de voorgeboorte van de muziek die even verder op het album te horen is, zonder evenwel vervelende herhalingen op te roepen. Zo is ook het erg mooie ‘Cinema’ te omschrijven als een nog ongehoorde klassieker waarvoor menig artiest wel wat duiten uit zijn beurs zou weten toveren. Het enige minpunt wat hierover op tafel kan rollen, is dat de Antwerpenaren naar het einde ervan wat slordig lijken te worden.
Slordigheid kan allerminst gelinkt worden aan het bloedmooie ‘Peace Of Mind’. Uiterst traag en haast aarzelend gaat dit van start met een aardige banjoriff, kort daarna gevolgd door een ingetogen stem. Wanneer het refrein aansluitend aanvat, blijkt in de tederheid zowaar een meezingbare hymne verscholen, die ze versterken door hun samenzang.
Toch situeren niet alle nummers op ‘Reverb Kisses’ zich in de broze uitgestrektheid van de zingende tokkelaar. Een lied als ‘From The Tap Into The Drain’ lijkt – mede door de inbreng van een weeklagende trompet – zo ontsnapt van de soundtrack van een erg donkere prent en het daaropvolgende ‘The Purest Note’ wordt aangevoerd door een catchy gitaarlijn, geheimzinnige samenzang en strakke drumpartij, waardoor het verrassend eigentijds klinkt. De lap steel van ‘Gone Too Long’ roept tot slot even de contouren van de wijde prairie op.
Voor het nooit vervelende ‘Reverb Kisses’ mag YRY zeker een aantal pluimen op de hoed steken.
