Een man neemt een gitaar, speelt drie noten en drukt een effectpedaal in. Zo begint het optreden van John Attwood ofte Yellow 6 op Antwerp Live Loop Festival in 2012. Even later blijkt dat er wel 25 pedaalbakjes staan, dat de klanken die de man uit zijn gitaar haalt al lang niet meer die drie noten zijn (die nog wel steeds weerklinken en het ritme bepalen) en blijken zowel snaarinstrument als vervormingdoosjes een gelijkaardige rol te spelen. John Attwood is de meester van droom en van lome, langzaam voortkruipende instrumentale gitaarlandschappen vol gemoedelijkheid, ontroering en op de knieën dwingende eenvoud.
Een mooi, steeds herhalend thema krijgt met een achtergrond van snel vibrerende gitaaraanslagen een extra dimensie. Drones worden toegevoegd en een enkele, holle tik op de klankkast zorgt meteen voor een diepe dub. Yellow 6 weeft in real time laag over laag en vindt zijn eigen definitie van harmonie uit, ver weg van het publiek of de omgeving waarin hij zich bevindt. Lichtvoetig als het aanvankelijk allemaal klinkt, durft Attwood na een decennium lijkend kwartier zijn eigen droomwereldje op zijn kop zetten met een onweer van zwaar aangeslagen donderwolken, een soort van roes waar harde noten en kreten in doorklinken. De vier ambienteske gitaaruniversums door een hoofdtelefoon laten doorsijpelen is een heuse beleving, maar op dvd zien hoe zo’n impressionant klankspectrum live door een enkele man met een snaarinstrument tot stand komt (met kriepende deuren en kuchende mensen om de authenticiteit te benadrukken), is ronduit adembenemend.
Naast de vier klankprenten uit het Antwerps festival biedt Yellow 6 nog een handvol uitgewerkte impressies die allemaal voldoende lang duren om heerlijk in weg te dromen, maar toch niet volledig weg te kwijnen. Telkens is de aanpak dezelfde: live en in een enkele take opgenomen. Het resultaat is telkens hetzelfde: een meditatieve droomreis die realiteit lijkt te worden, een stukje verheven gitaarwerk op aarde. Maar het is toch vooral leuk om de engel te aanschouwen die dit alles schept, om maar te zeggen dat de dvd hier een daadwerkelijke meerwaarde vormt – de cd kan ten langen leste toch min of meer het verwijt van eentonigheid toegeschreven worden. De extra toevoeging van ‘Drifting’, een track die visueel mooi verrijkt is met 3D-beelden van wervelende bladeren en ontluikende bloemen, kan de gelukzaligheid van beeld en geluid enkel maar optimaliseren.
