Het moet een grap zijn. Enkel de lettercombinaties "yaaz" en "azerty" getuigen spijtig genoeg al van weinig gevoel voor creativiteit. Met de beste wil van de wereld, maar de Belgisch-Marokkaanse zangeres Yaaz brengt met deze debuutplaat muziek die inmiddels al 10 jaar verouderd is en van weinig muzikale diepgang getuigt.
Ondanks enkele fijne muzikale ideetjes en de toevoegingen met veel live ingespeelde instrumenten, lokt de Franstalige pop op 'Azerty' toch om de haverklap een grote geeuw uit. In navolging van de Engelse Bristol-hoogdagen met Massive Attack, Tricky, Portishead,... is het aantal originele bands die vrouwenzang met triphop combineerden (hoewel er honderden kandidaten zijn) slechts op één hand te tellen. Met een stem die best wel wat wegheeft van Axelle Red, zit Yaaz nochtans wel goed. Het is echter die doodeenvoudige begeleiding, de doorzichtige, zogezegd zweverige partijen en de weinig verrassende muzikale inhoud die deze plaat de soep in helpen. Vooral de verouderde, duffe en oppervlakkige productie waarmee Luc Rigaux en Jean-louis Vandeberg een brug tussen België en Frankrijk wensen te bouwen, werkt enkele fijne muzikale impressies tegen. Zo verdwijnt minstens de helft van deze 12 tracks al snel richting prullenmand. Pijnlijk ouderwetse vioolsamples, simplistische akoestische gitaartokkels, een al te eenvoudige drumcomputer en wat goedkoop geplaatste scratchen,... echt alle foute ingrediënten zijn aanwezig. Dan wordt nog gezwegen over platte discopopnummers als 'Nerf de Rien'. Enkel de lyrische, intimistische teksten van Yaaz verraden toch enige diepgaande gevoelens. Ook haar trage, fluisterende stem bevat enige emotie. De muziek volgt in geen geval. Zonder deze zangeres zou er van 'Azerty' echt geen greintje intellect overblijven. De tweede helft van deze plaat bevat meer akoestische nummers die ontdaan zijn van domme beats en op zich toch enige verademing inhouden. De instrumentale omkadering blijft echter uitermate pover. Toegegeven, de accordeondans 'Les Nons qui Nous Ressemblent' houdt wel enig muzikaal kunnen in. Grootste verrassing is echter het afsluitende toemaatje 'Bonsoir a Vous': een mooie zigeunerdans met een snel viool- en contrabasspel waarbij de stem van Yaaz zich uitstekend laat innestelen.
Hoewel multicultureel ingesteld, zal deze plaat niet veel beroering brengen in Vlaanderen. Dat bewijst nog maar eens des te meer dat de communautaire cultuur- en taalgrens een pijnlijke realiteit is.
Meer over Yaaz
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
