Het begint al bij de cover van de cd met een uit felgroene, paars-roze en crèmewitte elementen opgebouwd kunstwerk dat tegen de donkergroene achtergrond van de bomen afsteekt. De kans dat zo'n combinatie niet vloekt, is uiterst klein, maar hier zorgt de kleurenclash voor een prachtig en evenwichtig beeld. Een gelijkaardige balans moet het duo van Xu Fengxia en Lucas Niggli (Steamboat Switzerland, Zoom, Erika Stucky) zoeken tussen de Chinese guzheng en sanxian enerzijds en de westerse percussie anderzijds.
Deze symbiose is geen vanzelfsprekende opgave en niet alleen omwille van de erg contrasterende instrumentkleuren. Ook de zachte dynamiek van de snaarinstrumenten maakt een dit niet vanzelfsprekend. De Chinese en de Zwitser slagen er echter perfect in en zo krijgt het duoalbum een unieke, frisse sound. Gemakkelijk maken ze het zichzelf niet, want geregeld kiezen ze voor vrije improvisatie waarbij de Chinese instrumenten niet louter "klassiek" melodisch gebruikt worden, maar ook klankeffecten genereren. Afbuigende klanken, kwarttonen, dissonanten en het combineren van verschillende stemmingen (het psychedelische 'Choose Goose') zorgen voor een soms bizarre, maar steeds fascinerende klankwereld. De herkenbare elementen die daarin opduiken, klinken in deze context verrassend, zoals te horen is in de uptempo countryclimax van 'Ride Over Blue Sky' of de cowboydrive (inclusief stompende groove en tamboerijn) van 'Old Tree', die later uiteenvalt in de minder duidelijk gestructureerde klankwereld van Chinese opera.
De muziek wordt verder bijgekleurd door de donkere stem van Fengxia die, voornamelijk met de techniek van het snel, mekkerend overslaan, aan Diamanda Galás doet denken. Niggli weet door het gedoseerd gebruiken van cimbalen en droge tromklanken zich altijd aan te passen aan de uiteenlopende sferen en Fengxia steeds te helpen in de opbouw. De grote marsrichting van de verschillende tracks wordt echter bepaalt door de Chinese.
Naast de nummers die een duidelijk metrum meekrijgen, vallen vooral de stukken op waarbij het samenspel tussen Fengxia en Niggli vrijer is. Het is hier dat hun geluid maximaal vorm krijgt: van de Oosterse mystiek van 'Bell Smell' tot de abstracte, elektronisch aandoende soundscape 'Bow Blow'. Op de titeltrack laten de twee met de microscopisch fijne intonatie van Fengxia en de doffe tromklanken hun meest mysterieuze gedaante horen.
Aan het hele scala van invloeden dat op 'Black Lotos' tot een fraai geheeld gesmeed wordt, voegt 'Fish-Lips & Duck-Feet' nog een extra dimensie toe. Bijna vier minuten lang mag Fengxia hier haar gang gaan als de Cecil Taylor van de guzheng. Ze is all over het instrument: verschillende registers, dynamische schakeringen en kleuren vliegen de luisteraar om de oren en creëren kleine auditieve draaikolken. Ook hier slaagt Niggli er weer in een goed antwoord te vinden op het delicate geweld van zijn tegenspeelster.
Door het eigenzinnige gebruik van het Chinese instrumentarium en de vrije improvisatie zal 'Black Lotos' eerder de liefhebbers van geïmproviseerde muziek aanspreken dan die van traditionele Chinese geluiden. Wie echter algemeen bereid is tussenschotten te slopen, zal hoe dan ook aangenaam bedwelmd worden door dit album.
Meer over Xu Fengxia & Lucas Niggli
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
