Dat een singer-songwriter als Xavier Rudd een rasechte Australiër is, valt moeilijk onder stoelen of banken te steken. Een vuil accent is nog enigszins weggestoken, maar een zwervend bestaan en een voorliefde voor surfplanken (zonder surfmuziek te moeten maken) zijn typerend. Verder maakt de man op een erg eigenzinnige manier gebruik van de didgeridoo waar zowel dance als soul of blues uit tevoorschijn komen. Rudd is een erg getalenteerde multi-instrumentalist met een uiterst begaafde en meewarige stem. Voeten die de basdrum roeren, gitaar in de hand en mondharmonica of didgeridoo binnen mondbereik volstaan om vol klinkende, vlotte liedjes ten beste te brengen.
'Solace' is een bont allegaartje van eenmansliedjes waarin de vrij nasale stem van Xavier Rudd, zijn akoestische gitaar en een erg vrolijk karakter centraal staan. Een lome, bluesy vertolking van de Bob Marley-hit 'No Woman No Cry' of een lange liveversie van de man zijn ééndagshit 'Let Me Be' even buiten beschouwing gelaten, streeft de man ook op de andere liedjes van deze plaat een goed gevoel na. De mensheid, de natuur en het spirituele leven staan centraal op dit schijfje dat draait om peace and happiness. Dat kan overigens ook op een ingetogen manier, getuige heerlijk dromerige kampvuurliedjes als titeltrack 'Solace', een mooie ode aan het zwerversbestaan. Ook de fluisterende 'Journey Song' die enkel begeleid is door een opvallend melodisch nazinderende aztekendrum getuigt van zuivere schoonheid. De momenten dat enkel stem en akoestische gitaar elkaar versterken, zijn overigens de krachtigste van dit plaatje en doen meteen denken aan een intieme Ben Harper. Het erg ontroerende 'Partnership' schenkt een excuus voor meer dan vijf minuten tranen wegpinken.
Dat neemt niet weg dat 'Solace' ook een paar stevigere nummers kent die mooi uit de hoek komen. 'G.B.A.' mondt uit in een psychedelisch wervelend spel van didgeridoo, schurende gitaar en oppeppende percussie. Het voluit gezongen 'A 4th World' krijgt een begeleiding van open slidegitaar en aanvurende basdrum in pure americanastijl en wordt wederom met een erg apart aangeblazen didgeridoo tot een ritmisch spektakel omgetoverd. Het daaropvolgende instrumentale 'Yirra-Curl' lijkt dan weer een akoestische versie van Aphex Twins dancehit 'Digeridoo'. Dat er wat weinig samenhang zit in deze bonte mengelmoes van leuke liedjes, is gezien het zomerse karakter van 'Solace' echter geen enkel probleem.
Als de sfeer van dit plaatje garant staat voor de levensstijl van Xavier Rudd, mag hier gerust gesproken worden van een opperste bon vivant. Inmiddels heeft de man zelfs nog een paar pareltjes op de markt gezwierd die een even schromelijke ode aan het goede leven bevatten. Zoals twee live opgenomen liedjes op dit schijfje bewijzen, is deze Australiër echter nog meer in zijn nopjes als predikant op podium dan in de cd-speler. Zien, horen en genieten is hier te onthouden.
Meer over Xavier Rudd
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
