Deze Belgische band brengt met ‘Essence of Hope’ een stevige plaat op de markt. Vanaf 2002 spelen ze metal op niveau, wat resulteert in de nodige moshpits en stijve nekken van het headbangen. Live is X-pozed zeker de moeite want met hun energie gaat het dak er met gemak af. ‘Essence of Hope’ is hun eerste langspeelplaat in hun tienjarig bestaan.
Met ‘Shine Bright’ knalt de groep binnen in de oren. Er is een mooi evenwicht tussen het stevige geroep en het zachtere zingen, wat voor de nodige variatie zorgt. Met een rustig middenstuk is het eerste nummer een goede binnenkomer op de cd. Hoe verder op de plaat, hoe besmettelijker de metalmicrobe. ‘Breaking Point’ doet op sommige momenten denken aan Slipknot, al is die band op het vlak van melodie en ritme moeilijk te overstijgen. Het buitenbeentje op het album is het nummer ‘A World in Chains’ waar, toevallig of niet, Alice in Chains-allures in terug te vinden zijn. Het wordt opgevolgd door ‘My Will’, een nummer dat in tegenstelling tot ‘A World in Chains’ de luisteraar weer volledig bij de keel grijpt. Het stevige ritme zet alle zintuigen op scherp en doet alle spieren opspannen. ‘Wings of Denial’ is een soortgelijk nummer dat met de deur in huis valt. De opzwepende drums en stevige gitaar zetten de metaltrend van de cd verder. Het laatste nummer bestaat uit twee delen en komt verrassend uit de hoek. ‘Save What is Left’ pakt uit met een leuke gitaarriff, maar na de stilte in het midden van het nummer wordt er een heel andere kant opgegaan. De track draait uit op dubstepgeluiden en de vraag is of het echt een volwaardige afsluiter is van de cd. Dat valt te betwijfelen, want hun handtekening ligt duidelijk in de metal.
X-pozed is een band waar iedere Belg trots op mag zijn. Belgische metalbands op niveau zijn schaars maar deze band hoort zeker thuis in het lijstje. Met ‘Essence of Hope’ brengen ze hoop in de wereld van de metal en hopelijk volgt er snel een volgende.
