Nate Wooley behoort samen met onder meer Cuong Vu en Peter Evans tot het select groepje trompettisten dat via experiment onophoudelijk tegen de grenzen van de moderne jazz en avant-garde beukt. Elk jaar beleven deze muzikale avonturiers hun hoogdagen op het New Yorkse Festival of New Trumpet Music, georganiseerd door Roy Campbell en Dave Douglas. In 2007 kreeg Wooley hiervoor de opdracht een stuk te schrijven, dat hij op de editie van datzelfde jaar uitvoerde in het gezelschap van Paul Lytton en David Grubbs.
Met percussionist Paul Lytton heeft Wooley al langer een vruchtbare muzikale relatie. Als duo tourden ze enkele jaren geleden uitgebreid doorheen Europa, wat vereeuwigd werd op het live-album 'Broken Research'. Voor de opname van 'Seven Storey Mountain' werden ze vervoegd door David Grubbs, een eigenzinnig gitarist en pianist die naam maakte met Jim O'Rourke in de experimentele rockband Gastr Del Sol. Zijn instrumentarium beperkte zich die dag tot een harmonium. Naast de respectievelijke instrumenten van het trio, zijn er ook vooraf opgenomen geluiden te horen die als een onophoudelijke drone voortsuizen. Het is deze basistrack van waaruit Wooley vertrekt bij het interpreteren van zijn compositie, want ook al lijkt deze veertig minuten durende track volledig geïmproviseerd en vrijblijvend, het is wel degelijk gebaseerd op een gecomponeerd fundament.
Nate Wooley vond zijn inspiratie voor dit werk in het autobiografische bekeringsverhaal van Thomas Merton, 'Seven Storey Mountain', waarin de schrijver zijn levensverhaal vertelt vanaf zijn jeugd tot aan zijn kloosterroeping. De trompettist poogt in dit muziekwerk tot een zelfde soort verlichting (of "exstatic experience" zoals hij het zelf noemt) te komen, wat in zekere zin te vergelijken is met de catharsis-gedachte die wel eens aan de freejazz wordt gelinkt. Uit de onderhuidse drones en het opdringerig gezoem borrelen na verloop van tijd steeds meer geluiden op onder aanvoering van lang uitgerokken harmoniumakkoorden. Met uitzondering van deze bijdragen door David Grubbs komen zuiver gespeelde noten niet aan bod. Gemanipuleerde instrument- en stemklanken spelen de belangrijkste rollen op 'Seven Storey Mountain'. Wooley gromt, praat, blaast, sist en hijgt door het mondstuk van zijn trompet, wat in combinatie met het percussieve ritselen en ratelen van Paul Lytton stilaan aanzwelt tot een woelige stroom. Koude trillende en zoemende geluiden hangen na een tijd haast ongemerkt in de lucht terwijl het harmonium met trage akkoorden voor de nodige brandstof zorgt.
De indrukwekkende, donkere vloedgolf van ruis en geluid die de luisteraar stilaan overspoelt en opslokt is waarschijnlijk niet meteen iets wat een mens associeert met extase, maar dat maakt hem daarom niet minder intrigerend. Toch is dit duidelijk geen spek voor ieders bek want velen zullen 'Seven Storey Mountain' beschouwen als vrijblijvend geluid en irritant lawaai. Het is daarom van belang om dit stuk geconcentreerd en in zijn geheel te beluisteren, van in het kleinste detail tot het grootste gebaar, want enkel op deze manier geeft het zijn geheimen prijs.
Meer over Wooley, Lytton, Grubbs
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
