Menigéén vraagt zich wel eens af, als hij of zij op reis is in het buitenland, hoe het komt dat de hoogstgenoteerde in de hitparade voor hem een nobele onbekende is. Vaak is het zo dat ook de inwoners van dat land in kwestie ook niet kunnen vatten waarom zulke muziek, die getuigt van een stevige dosis genialiteit, geen afzetmarkt vindt buiten de landsgrenzen. Wolfsheim is zo'n schoolvoorbeeld. Al jaar en dag halfgoden in Duitsland, maar daarbuiten enkel bekend bij de electro-fans.
Electro dreunt niet zo door als gothic. Vanaf het eerste nummer word je gewoon meegezogen in een mysterieuze wereld die je simpelweg niet meer wil verlaten. Een hypnotiserende beat met een diepe zangstem loodst je langs donkere wegen en de telkens opnieuw onverwachte geluidseffecten doen er nog een schepje bovenop. Duits is een dankbare taal voor zulke nummers vanwege de kracht die ze uitstraalt, maar Wolfsheim verkiest acht van de elf nummers in het Engels te brengen – het laatste nummer is overigens uitsluitend muzikaal. De fascinatie begint met 'Everyone who casts a shadow' en stokt geen enkel moment. 'Kein Zurück' brengt wat rust en geeft perfect weer wat de muziek van Wolfsheim is. Een illustratie van de prachtige teksten die de Duitsers bijeen hebben gepend: "Immer vorwärts, Schritt um Schritt... Es geht kein weg zurück! / Und was jetzt ist, wird nie mehr ungeschehen. / Die Zeit läuft uns davon, was getan ist, ist getan. / Und was jetzt ist, wird nie mehr ungeschehen." Iets later, tijdens 'Underneath the veil', schakelt de band weer over naar een wat stevigere beat die op de duur zelfs wat angst oproept. Die beat, en daarmede ook de angst, stopt niet meer: 'Wundervoll', een nummer met enige Cygnus X (van 'Superstring')-kenmerken, is nog het rustigste nummer van de tweede albumhelft. Het opzwepende 'Approaching Lightspeed' leidt ons namelijk naar het subliem opbouwend instrumentele eindpunt 'In time', het eigenlijk doel van 'Casting Shadows'. Want hoe zeer men er soms ook aan durft twijfelen, de zon komt elke ochtend weer op en overwint de duisternis telkens weer. Maar zo lang men twijfelt, heerst ze over alles, net zoals Wolfsheim alles en iedereen inpalmt.
Kort samengevat? Geen énkel zwak moment gevonden in deze cd, in zijn genre ongetwijfeld het neusje van de zalm. Wolfsheim mag dan wel de grote massa niet aanspreken in ons landje, het is niet omdat men met velen ongelijk heeft, dat men zonder slag of stoot gelijk heeft. Muggenziftend moeten we er wel aan toevoegen dat het schijfje wel soms onleesbaar is, want kopieerbestendig. Via de website van de platenmaatschappij kan dit euvel wel verholpen worden.
Meer over Wolfsheim
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
