De Duitse coloratuursopraan Diana Damrau is met deze verzameling sopraanaria's van Mozart niet aan haar proefstuk toe. Ze volgt ermee een eerdere uitgave (EMI 0094639525027) rond bravourearia's van Mozart en Salieri, een origineel repertoire dat weinig sopranen zo grondig beheersen. Damrau wordt hier door hetzelfde orkest, het Franse 'Le Cercle d'Harmonie' begeleid maar deze nieuwe plaat is dit keer geheel aan Mozart gewijd. Geen koning van de nacht hier, want dat was al het paradepaardje van de vorige cd maar wel aria's van zowat al Mozarts overige hoge sopraanrollen: Suzanna, Pamina, Donna Anna of Donne Elvira, naast twee losstaande concertaria's: 'No, che non sei capace' K.419 en 'Vorrei spiegarvi, oh Dio!' K.418.
Dit zijn allemaal aria's van dezelfde componist maar tussen Duits Singspiel als 'Die Zauberflöte', Italiaanse opera seria als 'Mithridate, re di Ponto' of Italiaanse komedie als 'Le Nozze di Figaro' bestaat stilistisch een groot verschil en Damrau toont zich als een ideale uitvoerder van klassieke muziek door ook dit verschil subtiel aan te brengen. De openingsaria van de cd is de bravoure aria 'Al destin che la minaccia' uit 'Mithridate', een vocaal hoogstandje vol met rococo loopjes en versieringen. Het zou wat te mooi zijn om te beweren dat deze uiterst moeilijke aria Damrau geen enkele moeite kost (dit is hoorbaar zwaar voor de stem) maar ze plaatst elk nootje met zuiver en accuraat. In het verdere verloop van de cd klinkt Damrau vele gemakkelijker, zeker in de hoge passages in 'Durch Zärtlichkeit und Schmeicheln' uit 'Die Entführung aus dem Serail' en in de concertaria 'Vorrei spiegarvi, oh Dio!' – hoewel ook de allerhoogste, kwetsbaar aangezette noot in de trage sectie niet vanzelf komt. Maar Donna Anna's aria 'Crudele... Non mi dir' uit 'Don Giovanni' zingt ze lichtvoetig en soepel, een bewijs van hoe moeiteloos ze dit repertoire aanpakt. De Duitse aria's bezitten een veel directere dramatiek en zo zijn de bekende klagende aria 'Ach, ich fühl's' of 'Martern alles arten' niet alleen muzikaal maar ook theatraal erg sterk gebracht, net als Donna Elvira's aria vol zelfbeklag 'In quali eccessi', waarin ze de vermetele Don Giovanni vervloekt.
Le Cercle d'Harmonie, het orkest dat begeleiding van deze uittreksels verzorgt, speelt op oude instrumenten en het is puur genieten van de klagende klank van de hobo's in 'Ach ich fühl's' , het trio houtblazers dat 'Deh, vieni, non tardar' uit 'Le Nozze' begeleidt of de bassethoorn in 'Ecco il punto... Non piu di fiori' uit 'La Clemenza di Tito'. Een feestelijke aria als 'Martern aller arten' uit 'Die Entführung' wordt rijkelijk voorzien van blazers en bezit een opgewonden gedrevenheid.
Een cd als deze is muzikaal coherent maar presenteert dankzij een boeiende interpretatie toch een brede verscheidenheid aan aria's en stijlen. Damrau is een gedroomde zangeres voor Mozart, die zich, met een handjevol plaatsen als uitzondering, niet laat afschikken door de zware technische eisen die dit repertoire stelt en een accurate, knap geacteerde en erg muzikale lezing van Mozarts muziek voorstelt.
Meer over Wolfgang Amadeus Mozart
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
