Dat een platengigant als EMI Classics voor een dvd-productie van Mozarts magistrale opera 'Don Giovanni' een topcast wilde, hoeft niet te verbazen. Toch blijft het opmerkelijk hoeveel kwaliteit men samen kon brengen voor een enscenering in het kader van het (weliswaar niet onbekende) Glyndebourne Festival editie 2010. Niemand minder dan Vladimir Jurowski, meestal te horen aan het hoofd van het London Philharmonic Orchestra, zwaait de plak over het Orchestra of the Age of Enlightenment, dat af en toe gastdirigenten van het kaliber van bijvoorbeeld Simon Rattle ontvangt. Dat orkestrale dreamteam wordt aangevuld met operasterren als Gerald Finley en Kate Royal, in een regie van Jonathan Kent, die zich eerder reeds verdienstelijk maakte op datzelfde festival met een spectaculaire enscenering van onder meer 'The Fairy Queen' van Henry Purcell.
De grootste troef van deze opname treft men echter zonder twijfel in het muzikale aspect. Vladimir Jurowski, broer van Dmitri (chefdirigent van het orkest van de Vlaamse Opera), brengt Mozart verkwikkend, wat reeds blijkt uit de effectrijke ouverture. Jurowski doet niets halfslachtig en maakt kortom duidelijke keuzes die hun vruchten afwerpen: deze 'Don Giovanni' gaat altijd ergens heen en de dirigent lichtte niet alleen details uit de partituur, maar stuwt het Orchestra of the Age of Enlightenment bovendien van begin tot eind. De musici streven daarenboven naar een grote authenticiteit in klank, die ze naadloos laten aansluiten bij Jurowski's energieke basisvisie. De vocalisten pikken bovendien met sprekend gemak in op de keuze's die dirigent en orkest maken. Finley lijkt puur fysiek geen ideale Don Giovanni te zijn, maar vocaal laat hij geen steken vallen. Zijn Italiaans is duidelijk geprononceerd en tegelijk natuurlijk, terwijl hij zich lichamelijk stevig laat gelden op scène. Luca Pisaroni steelt ook een beetje de show als geestige Leporello, die in de aria's waarin hij mag schitteren net dat beetje over de schreef gaat, zodanig dat zijn personage nog amusanter wordt. Uiteraard zijn de vrouwenrollen over het algemeen dramatischer en ook hierin bewaart EMI een constante topkwaliteit. Zowel Donna Anna, Donna Elvira als Zerlina, de drie vrouwen waarrond Da Ponte's fenomenale libretto een web weeft, vertolken hun partijen krachtig, maar zonder diva-pretenties.
Toch is deze productie niet perfect en dat is in de eerste plaats te wijten aan de nogal conventionele regie. Jonathan Kent gebruikte de financiële middelen om scènes vlot in elkaar te kunnen laten overlopen, maar de afzonderlijke decors zijn niet bepaald inspirerend. De actie wordt verplaatst naar een niet nader bepaald tijdstip, maar aan de kostuums te zien liet de regisseur zich inspireren door het Amerika van de jaren '20. De lange mantels, de mannen met bretellen, de grote geweren en de opzichtige zonnebrillen gaan het esthetische een beetje tegen en bovendien voegt Kent geen interessante maatschappelijke dimensie toe aan de opera. Nochtans zou de moraal die Mozart en Da Ponte aan het slot formuleren, vandaag opnieuw onder de loep kunnen genomen worden. Hoe (on)ethisch is het genot dat Don Giovanni najaagt en is hij in de kern meer dader dan slachtoffer, of omgekeerd? Kent stelt zich echter liever minder vragen en kiest, waar mogelijk, voor de scherts. Op die manier hapt zijn enscenering gemakkelijk weg en zijn weinig complexe keuzes sluiten aan op Jurowski's pittige lezing van het werk, waarvan de energie niet altijd noopt tot reflectie. In de tweede akte komt Kent visueel beter voor de dag en de afdaling van Don Giovanni naar de hel is indrukwekkend, hoewel de schitterende vocale prestaties daar allicht mede voor verantwoordelijk mogen gesteld worden.
Voor operaliefhebbers is deze 'Don Giovanni' dus aan te bevelen, in de eerste plaats om muzikale redenen. Mensen die weinig affiniteit hebben met het genre opera kunnen hiermee overigens een eerste stap wagen: de muziek wordt zeer toegankelijk (en mooi!) vertolkt, de humor van het libretto heeft de tand des tijds doorstaan en de enscenering is zeker niet te intellectueel voor beginners. Een hartverwarmende 'Don Giovanni' met een uitvoerderscollectief dat niet ontgoochelt.
