'Heart' is de eerste officiële release van de Zaventemse knutselaar Wim Maesschalck, die met gitaar, klokkenspel en elektronica mooie, lichtjes melancholische tracks in elkaar steekt. In 2005 verscheen het plaatje reeds als cd-r, maar vanaf nu ligt het voor iedereen te vinden in de winkel. Dat is een goede zaak, want 'Heart' is een heel toegankelijk werkstukje geworden. Wixel moet het immers niet hebben van abstracte beats, clicks en cuts, maar onderbouwt de nummers met een duidelijk harmonisch frame met brede akkoorden. Met deze uitgerekte basis en de herhaling van eenvoudige akkoordkettingen laat hij de muziek zweefvliegen zonder gewichtloos te worden. Bovendien trapt hij niet in de val van het louter herhalen van combinaties van loops, maar laat hij de muziek permanent verschuiven. Hierdoor zijn climaxen niet noodzakelijk om het geheel boeiend te houden. Wixel laat die climaxen dan ook overwegend in de kast.
Op lang aangehouden akkoorden plaats Maesschalck allerlei instrumenten en geluiden die hij graag manipuleert. Hij laat ze ratelen of lichtjes stotteren, hij versnippert snaarklanken of kneedt ze tot stuiterende pingpongballetjes. Deze muzikale woordenschat levert een sound op waarbij de verschillende lagen van de muziek in een ander ritme gedacht worden. Zo wordt 'A December Goodbye' een muzikaal hoogtepunt van de cd. Door het bewerken van het basismateriaal laat Wixel eenzelfde melodie in diverse gedaantes opduiken, al dan niet tegelijkertijd. Het gelaagde geluid wordt zo verwarrend en herkenbaar tegelijk en plooit geleidelijk aan verder open. Wanneer naar het einde toe nog een licht ritmebrekende drumpartij wordt toegevoegd, stuurt Maesschalck het nummer naar een op deze cd nooit (meer) gehoord hoogtepunt. 'I Know I Tried' lijkt ook even die richting uit te gaan wanneer de veelgelaagde compositie langzaamaan bedolven wordt onder een golf geraas. Maesschalck kiest er echter voor om niet tot het uiterste te gaan en legt de track voorzichtig neer nog voor er enige "schade" berokkend kan worden.
Bij al deze verfijning is het dan wel even schrikken wanneer 'You're Right On' begint met een droge puls en het nodige industriële geluidsafval op de lang aangehouden akkoorden. Met een vervolg vol licht getokkel van een akoestische gitaar, hogere elektronica en strijkerachtige sounds keert het vertrouwde Wixelgeluid terug. De luisteraar blijft echter wel wat op zijn honger zitten, want een verdere uitwerking van het materiaal was zeker mogelijk. Dat verschijnsel komt wel meer voor op 'Heart', zoals bij 'Breaking Up Sucks' (impulsief gemaakt, gelet op de titel?) en het afsluitende 'Your Home is my Last Resort'. Nochtans wordt deze laatste track veelbelovend ingezet met een jazzy schuifelende drum en een heerlijk tintelend muurtje van elektrische pianoklanken en anders vers getingel. In een tweede deel kruipt de song eerder in een poppy groove en komt een kinderstemmetje één en ander voorlezen. Zeker en vast heel schattig, maar muzikaal was ook hier meer mogelijk. Maar misschien houdt de luisteraar dat tegoed voor een volgende cd?
Meer over Wixel
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
