Het Amerikaanse Winds of Plague kan steevast rekenen op een zwik verdeelde reacties: ofwel vinden mensen deze Amerikanen geniaal, ofwel breken ze de groep graag totaal af. Dat laatste is overigens behoorlijk idioot, aangezien de band ondertussen bewezen heeft best wel vette tunes te kunnen pennen en goede platen te maken die positief opvallen in de mediocre zee van zogeheten deathcore. Winds of Plague doet veel meer en dankzij hun gretig gebruik van symfonische keyboards en smaakvolle gitaarsolo's weten ze steevast positief op te vallen. 'Resistance' is opnieuw een erg degelijk plaatje, al mist het de impact van de voorganger 'Against the World'.
Grootste verschil met de voorgaande schijf is dat de groep deze keer opnieuw iets meer toetsenpartijen gebruikt waardoor de heftige muziek luchtiger wordt. Dat laatste is relatief, maar in tegenstelling tot rauwe en lompe breakdowns en massieve gitaarmuren, krijgt alles nu een iets melodischer en zachter toets. Dat maakt in eerste instantie de schijf mogelijk minder snel verteerbaar, maar het is gewoon een uitbreiding van dit facet van de band.
Winds of Plague is gelukkig nog geen muziek voor softies, want de momenten dat de death metal doorspekt met hardcore zijn ding kan doen, worden er fikse oplawaaien gegeven. De beenharde subtiliteit van 'Say Hello to the Undertaker', het brute 'Left For Dead' of de meer hardcore gerichte, old school pomptrack als 'United Through Hatred' zijn allemaal bijzonder smakelijk en laten horen dat Winds of Plague een band is die goed weet wat ze moeten doen.
De zang balanceert nu meer richting hardcoreschreeuwen en de zeer lage gromzang wordt wat meer achterwege gelaten, maar dat is niet noodzakelijk een slecht iets. Het andere waardoor de groep zich duidelijk onderscheidt van de massa, is het gebruik van stevige gitaarsolo's. Het werkt wonderwel, en wie enkel en alleen logge breakdowns wil, kan maar beter een of ander flutbandje dat niet kan spelen in de cd-lader stoppen.
Met 'Resistance' laat Winds of Plague horen dat ze meer zijn dan zomaar een deathcore bandje. Dit album is veelzijdig, onverwacht subtiel en broodnodig brutaal. Een mooie toevoeging aan de discografie en een bewijs dat deze heren en dame zich zonder morren verder blijven ontwikkelen.
