Een reis langs de uithoeken van één van de vreemdste muzikale breinen van het westelijk halfrond. Een clash van de zoetgevooisdheid van de Beatles, naïeve folk, rammelende lo-fi pop à la Pavement en gedeukte hiphop. Andere betrokkenen zijn o.a. dringend aan repetitie toe zijnde fanfares, dreunende kerkorgels, verkeerde synthesizers, een accordeon, kamerbrede echo's, spacy geluidjes en barbaars vervormde en afgeknepen samples. En ondanks het hoog 'huiskamervlijt' gehalte komt dit alles in een waanzinnig gedetailleerd geluid, waardoor de cd een auditief avontuur wordt: spannend en bloedmooi van de eerste tot de laatste minuut. Een trip waarbij de luisteraar niet weet wat te doen: janken of gieren.
De nummers op zich maken de cd gemakkelijk toegankelijk: in de eenvoudigste singer-songwritertraditie, vaak vertrekkend van gitaargetokkel en in duidelijke songstructuren. De arrangementen zijn echter van een ander kaliber met drastische veranderingen in elk nummer. Qua beats valt de cd ook al niet in een eenvoudig hokje te stoppen: hiphop, relaxte triphop, een vierkante housebeat - inclusief sissende hihats –, marcherende drums of sobere droge clicks. Het opvallendst echter is de lijzige, soms nerd-achtige stem. Of beter: de stemmen. Het effect van dezelfde stem meermaals over elkaar te plakken, is soms ronduit absurd en kan resulteren in onbeschaamd naïeve woordeloze achtergrondkoortjes of in het geluid van een mediterende sektes ('Weak Moon'). Nu eens unisono dan weer mooi meerstemmig uitgewerkt klinkt het vaak niet helemaal juist, maar evenmin echt vals. Alsof Frank Zappa en zijn Mothers even komen meezingen. Ook ritmisch laat why? de zaken graag wringen met hoekige ritmes en zinnen die net te lang zijn om mooi te passen. Wat hij telkens elegant oplost zonder het razend grappig effect te verliezen.
En grappig is deze cd zeker: gefakete, zelf gezongen echo's of lullige kreuntjes, een verkeerde inzet van de stem, of een gênant overgearticuleerde rap in 'Bad Entropy'. De vreemde en soms absurdistische teksten liegen er ook niet om: "Do your pets prefer electric light? / Do they lie awake at night, contemplating Thomas Edison?" in het met miauwende katten en blatende schapen beladen 'Dirty Glass'. Of wat te denken van de interessante dienstmededeling "I'm recording the vocals in my underwear". Toch is er ook plaats voor echt verterende momenten zoals in 'Early Whitney': "You're so sensitive / You can feel a hair curl while you sleep / And each fraction of a millemeter fingernail's growth". Zonder een spoor van ironie in de muziek.
why? is een man die dringend aan internering toe is. Opsluiten! Maar met gitaar, viersporenrecorder en sampler. En een veroordeling tot een 5-cd doos.
Meer over why?
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
