Toen Nuclear Blast enige tijd geleden aankondigde dat ze de Amerikanen van While Heaven Wept hadden toegevoegd aan hun stal, werden her en der heel wat wenkbrauwen gefronst. Wisten ze bij de nucleaire brigade dan niet dat die bende muzikanten uit Virginia platen uitbrachten op het tempo van Axl Rose? Met dat verschil dat de albums van While Heaven Wept wel consequent het wachten waard zijn. Het blijkt een berekende gok te zijn geweest, want het doom metal collectief brengt met 'Fear Of Infinity' al zijn tweede album in anderhalf jaar uit, een snelheidsrecord!
Met enige zin voor overdrijven valt te stellen dat alle muziek die Tom Phillips op plaat zet de genialiteit benadert. Althans voor fans van melodische doom metal toch, de snelheidsadepten haken voor deze brok melodie en melancholie waarschijnlijk af. Een ander element dat de meningen verdeelt is het zeer specifieke stemgeluid. De heldere vocals klinken zeer scherp tegenover de bombastische achtergronden en eisen heel veel aandacht op in het totaalgeluid. Storen doet het echter nooit, de arrangementen zijn zo uitgekiend dat alle puzzelstukken perfect op hun plaats vallen. Case and point: 'Destroyer Of Solace', dat op slechts twee minuten ontelbaar veel indrukken en melodieën laat weerklinken. De manier waarop de stroeve en tegendraadse melodie opeens openbreekt in een schitterend refrein, het is alsof de zon plots vol overgave door de wolken breekt. De muziek die op 'Fear Of Infinity' weerklinkt lijkt een constante zoektocht naar schoonheid: de perfecte tweezang begeleid door het ideale akkoord; of de juiste riff voorzien van een bombastisch strijkarrangement.
Met 'Fear Of Infinity' bewijzen Tom Phillips en de zijnen het ongelijk van de sceptici die While Heaven Wept geen band vonden voor Nuclear Blast. Dat het niet de meest makkelijke muziek is staat als een paal boven water, maar wie de tijd neemt om het album in zijn geheel te beluisteren kan niet anders dan overtuigd zijn. Hun muziek blijft evolueren, en na 'Vast Oceans Lacrymose' leveren ze opnieuw een parel af. De oneindigheid is niets om bang van te zijn.
