Af en toe vraagt een mens zich af hoe het een oude kennis vergaan is, want per slot van rekening zeggen wijze woorden dat uit het oog niet per se uit het hart hoeft te betekenen. Hoe zou het bijvoorbeeld nog zijn met de commune die de spil uitmaakte van De Fabeltjeskrant? Toegegeven: voor dergelijke hersenkronkels zijn gerichte geheugensteuntjes noodzakelijk. In dit geval was dat het uitbrengen van ‘Build Your Beast A Fire’ door de Brooklynse formatie Weird Owl, want een gekkerd was die Meneer de Uil toch wel.
Sinds 2004 zijn de heren van Weird Owl op ontdekkingstocht doorheen het muzieklandschap. Dat leverde in 2009 hun debuut ‘Ever The Silver Chord Be Loosed’ op, dat tegen stonerrock aanleunde, doorspekt was met psychedelische geluiden en flinke scheuten jaren zeventig rock. Op hun lauweren bleef het vijftal vervolgens niet lang rusten. Zo doken ze vlug opnieuw de studio in onder leiding van Justin Pizzoferrato (Dinosaur Jr., Sonic Youth) en Justin Rice (Bishop Allen) wat dus het album ‘Build Your Beast A Fire’ opleverde. De sound van het debuut bleef min of meer behouden, maar de harde klanken werden wat afgestompt tot vrij ingetogen nummers met meer intense passages en welgemikte dreunen. Verder wordt tegenwoordig vooral de psychedelische kant naar voor gebracht. Tevens valt een neiging op richting popsongs: eerder uitte Weird Owl zich in nummers die uitliepen tot tegen de tien minutengrens. ‘Build Your Beast A Fire’ staat echter bol van korte nummers die variëren van een kleine minuut tot rond de drie minuten (met enkele uitschieters van vijf minuten). Hierbij wisselt het album kernachtige nummers (‘Tiny Sleeping Animals’ en ‘Two-Headed Brother’) met vluchtige schetsen (‘No Time Nor No Space’) af. Daartussen werd bovendien plaats gemaakt voor geluidsexperimenten die het album dankbaar van de nodige breekmomenten voorziet.
Eigenlijk is ‘Build Your Beast A Fire’ een behoorlijk warm album. Dit heeft te maken met de aanzienlijke inbreng van ondermeer de slidegitaar, akoestische en elektrische gitaren, meerstemmige zang en waar nodig zelfs een goedgeplaatste strijker. Zo hebben nummers als ‘Mirrors In The Mud’ iets van een benevelde trip, gecombineerd met een lange kampvuurnacht. Elders kijken eerder geitenwollensokken (‘Stal Proj’) om de hoek.
Slechts sporadisch wordt er geklauwd door middel van fijn ineen gebokste rock. Zo komen nummers als ‘Parallax Eyes’ en ‘Build Your Beast A Fire (Pt. I en Pt. II)’ aan als mokerslagen op een verder door ingehouden rock gekenmerkte plaat.
Vrij aardig is hetgeen Weird Owl met ‘Build Your Beast A Fire’ in het rond strooit. Het bevat 15 nummers, waarvan er geen enkele bovenuit lijkt te steken, maar er evenzo geen enkel achterop hinkt. Memorabel is dit dus niet, maar best te pruimen op een eenzame winteravond.
