Op Les Nuits Botaniques en Pukkelpop waren eerder dit jaar drie ex-werknemers van EMI aan het werk te zien. Met hun pompende, ophitsende songs kregen ze het danspubliek zonder enige moeite in beweging, en de zweverige ondertoon trok ook de kalmere popliefhebbers over de streep. Op hun debuutplaat 'WHB' staan zowel die dansnummers als een aantal kalmere, dromerige liedjes, waarin We Have Band ook op lager tempo (soms) prima werk blijkt te leveren.
Zo heeft de prachtige opener 'Piano' meer gemeen met de melancholische slaapkamerpop van The XX dan met de aanstekelijke stampers van LCD Soundsystem. De ingetogen elektronische bas ondersteunt een luchtig strijkersarrangement en een spaarzame piano, terwijl verschillende stemmen de vrij eenvoudige tekst over verlangen en onzekerheid met mooie harmonietjes tot leven brengen.
Ook 'Buffet', het tweede nummer, is meer luistermuziek dan dansvloervuller, maar daarna worden de dansliefhebbers getrakteerd op 'Divisive': een hele batterij drums en elektronische percussie, een discobas, een opzwepend refrein - alle elementen voor een feestje zijn aanwezig. Dat feestje gaat verder met 'Love, What You Doing?' en ontploft helemáál met 'Oh!', de bekendste single.
Ook de volgende nummers zijn opgebouwd uit disco uit de jaren zeventig, synthesizerpop uit de jaren tachtig en hedendaagse dancepunk, maar nu met wisselende resultaten. Zo is 'How To Make Friends' vijf seconden na afloop al volledig vergeten en is 'Hear It In The Cans' niet meer dan een brave stijloefening. 'Honeytrap' is dan weer een héél funky dansplaat in de traditie van The Rapture of Infadels, met een staccato spelende bas in de strofen, hoekig gitaarwerk in de refreinen en een break waarin de stemmen heerlijk over elkaar heen gestapeld worden. Ook het iets smerigere 'Centerfolds & Empty Screens' zet nog aan tot een paar uitbundige danspasjes, maar daarna eindigt het album met drie rustigere nummers die met uitzondering van de sfeervolle productie en een paar halve ideeën niet veel meer zijn dan een lange outro.
We Have Band is daarmee in hetzelfde bedje ziek als The Ting Tings en verschillende andere groepen die hun bekendheid hebben opgebouwd met dancesingles. Hun albums bevatten de nodige energiestoten, maar de minder bekende nummers zijn vaak van wisselende kwaliteit, van futloze easy listening tot onverwachte pareltjes. We Have Band komt, mede dankzij hun uitstekende liveprestaties, net boven de middelmaat uit, maar een skiptoets is bij het beluisteren van hun debuut geen overbodige luxe.
