Het Poolse ensemble Warsaw Village Band geeft nu al ongeveer 15 jaar kleur aan de soms wat belegen folkbeweging in Europa. De geitenwollensokkensfeer die meestal wordt geassocieerd met het genre heeft het sextet al die tijd kunnen vermijden met zijn originele aanpak van het traditionele Poolse repertoire, die er in bestaat authentieke instrumenten te combineren met elektronische effecten, moderne studiotechnieken en scratches. Op ‘Infinity’, het vierde studioalbum van de groep dat in 2008 werd uitgebracht, staan voor het eerst ook enkele eigen composities.
In 2004 verscheen naar aanleiding van het album ‘Uprooting’ op Kwadratuur.be een interview met Wojtek Krzak, violist van het Poolse folkgezelschap. Krzak vertelde toen dat eigen composities voor de band op dat moment nog niet aan de orde waren, omdat de brug met het verleden nog gevoeld moest kunnen worden. Dat Warsaw Village Band op hun volgende album reeds de stap zou zetten naar eigen muziek had niemand dan ook zien aankomen. De groep gooit op ‘Infinity’ het roer echter niet helemaal om maar koppelt de eigen composities aan authentieke muziek en/of traditionele teksten. Die inhoudelijke vernieuwing van het repertoire sluit wonderwel aan bij de traditionele stukken van voorheen, al werden er wel enkele opvallende stilistische keuzes gemaakt. Zo sijpelen in onder meer ‘Heartbeat’ en ‘Little Baby Blues’ invloeden binnen van respectievelijk soul en blues, zonder dat Warsaw Village Band daarmee aan geloofwaardigheid verliest. Het eerste is een vocaal duet tussen Maja Kleszcz en gastzangeres Natalia Przybysz, dat de vergelijking met kwalitatieve zwarte soul goed doorstaat, ware het niet voor de Poolse teksten. Op ‘Little Baby Blues’ komt violist Jan Trebunia-Tutka de groep bijstaan voor een Afrikaanse aandoende folkbluestrack, waarin naast zware, uit de band springende vocalen ook een vettig viool- en celloritme domineert.
Natuurlijk ontbreekt ook de naïeve uitbundigheid niet die op de vorige platen van Warsaw Village Band zo’n grote rol speelde. De opzwepende ritmes en de bezwerende samenzang hebben nog steeds hun plaatsje in het repertoire, wat in opener ‘Wise Kid Song’ (overigens een van de zeldzame stukken met zowel eigen tekst als eigen muziek) al meteen wordt gedemonstreerd. De groep heeft daarnaast nog enkele verrassingen in petto met betrekking tot het oude repertoire. ‘Polska Fran Polska’ is een oude volksdans (een zogenaamde kujawiak) en volgens Warsaw Village Band het perfecte muziekstuk om de band tussen Zweedse en Poolse muziek aan te tonen. Zweedse militairen zouden het in de 17de eeuw vanuit Polen hebben meegenomen naar Scandinavië (een sluitend bewijs is er volgens musicologen echter niet), waar het sindsdien in het eigen repertoire wordt gespeeld op de Zweedse nyckelharpa, een snaarinstrument vergelijkbaar met de draailier. Ook ‘Lazy Johnny Dance’ is een traditioneel stuk, althans voor het grootste deel. Deze oberek, net zoals de kujawiak een volksdans, wordt qua vorm gerespecteerd maar in de uitvoering wordt de oude manier van viool spelen gecontrasteerd met de moderne “klassieke” techniek.
‘Infinity’ is zonder twijfel een grote stap voorwaarts voor Warsaw Village Band, want zonder zijn roots te verloochenen weet het op een soms radicale wijze te vernieuwen. De soul-, blues- en andere invloeden worden door de groep op een verrassende wijze geïntegreerd, maar hoe dan ook blijft het resultaat duidelijk “hun” muziek. Het bewijs dat folkmuziek nog een toekomst heeft is bij deze geleverd.
