Goede lui, sluit uw kroost op en verschans u achter het dichtstbijzijnde meubelstuk! Niemand is veilig voor de eruptie van volcano! (kleine letter en uitroepteken verplicht). Deze drie heren uit Chicago, wier ego's zich echter tot ver buiten die grootstad uitstrekken, mengen rock'n'roll met noise, freejazz, elektronica en dadaïsme. Hun debuut 'Beautiful Seizure' klinkt als een rammelende fiets met een zelfgemonteerde grasmaaiermotor en een dronkelap erop. Om het meezingplezier te optimaliseren is het tekstboekje geschreven in fonetisch schrift.

'Kalamazoo' zet in met lieflijk klingelende percussie maar gelukkig wordt de rust algauw bruusk doorbroken door 'Easy does it'. Een vloed van gitaarlawaai, chaotische drums, elektronisch gepiep en extatische zang vloeit langzaamaan uit in een iets conventioneler klinkende rockriff. Toch blijft het geheel steeds doorspekt met noise, die vaak zelfs de overhand haalt. Plotse stops zorgen voor enige afwisseling alvorens zanger Aaron With zijn teksten begint te declameren. Die zijn afwisselend obsceen (in 'Fire fire') en dadaïstisch ('Red and White Bells': "fafaffffafaa / fafafa / faffafa fafafa fafa") en wedijveren constant met de muziek wat gefliptheid betreft. De stem zweeft meestal ergens tussen hypnotisch en passioneel en vaak klinkt ze als een debiel die met een koptelefoon meezingt. Structureel lijken de nummers aanvankelijk nergens heen te gaan maar na een paar luisterbeurten wordt het duidelijk dat ze wel degelijk een uitgekiende structuur bevatten. Meestal is de basis een vrij normaal popnummer dat door de bevreemdende noise en tegendraadse drum echter helemaal tot een bizarre wanorde herleid wordt.

Ook al vallen de luidruchtige momenten het meest op, ze zijn duidelijk minder talrijk dan de stille. Volcano! verstaat echter perfect de kunst om rustige stukken toch nog 'luid' te laten klinken door het vettige randje steeds te laten domineren op de ingetogenheid. Desalniettemin gaan er onder dat geweld vaak opvallend mooie melodieën en harmonieën schuil. 'Red and White Bells' is een net geen tien minuten durend epos waarin alle aspecten van volcano! aan bod komen. Het eindigt met een uiterst genuanceerde opbouw van stilte naar extreem lawaai. Van een maatsoort is er meestal niet echt sprake en als er al iets van hitpotentieel opduikt dan wordt dat onverbiddelijk tenietgedaan door drummer Scranton die plots expres te laat komt, gitarist With die het dissonantst denkbare akkoord construeert of laptopman Cartwright die een belachelijk grote dosis sci-fi-geluidjes over het lied uitstort. De meeste nummers steunen op een vrij eenvoudige orkestratie maar af en toe komen gastmuzikanten ook even hun zegje doen, zoals in het blazersarrangement van afsluiter 'Pulling my Face in and out of Distortion, I Blink too Much'.

'Beautiful Seizure' is een ijzersterk debuut, al wordt het naar het einde toe wat minder boeiend. De sterkte zit in de originele benadering en het experimentele karakter van de songs die vaak bevreemdend maar zelden geforceerd overkomen.

Meer over volcano!


Verder bij Kwadratuur

Interessante links
Agenda
Concertagenda
  • Geen concerten gevonden.