De entiteit genaamd Voidwork is behoorlijk actief de laatste tijd: niet alleen was er onlangs 'Asylum', een bijzonder creepy tocht doorheen een bijzonder verdorven en verkommerde mentale instelling, nu is er 'Horror/Forsaken', zowaar twee albums in één. Wie eenzelfde geestverruimende trip als 'Asylum' verwachtte, is er voor een stuk aan voor de moeite, want dit album laat een iets andere kant van Voidwork horen, al blijkt ook hier het sleutelwoord 'sfeer' te zijn.
De eerste dertien tracks van het album vallen onder de 'Horror'-noemer en zijn verrassend veelzijdig, althans voor een werk dat zich situeert binnen de dark ambient sferen. Elke song heeft een eigen karakter en daardoor klinkt het geheel bijzonder fris, in een beangstigende atmosfeer-achtige omgeving. Om te beginnen is de instrumentatie overdadiger en lopen de afzonderlijke songs niet meer volledig in elkaar over, of althans minder dan op 'Asylum'. Voorts zijn er ook veel meer en duidelijker vocalen te horen, zowel van brein Xavier als gastzangeressen.
'Haunted' opent de dans vrij traditioneel, met zacht glooiende en aanzwellende keyboardlijnen, maar vooral 'Marble Steps' is een uitschieter, niet in het minst door het gebruik van bijzonder griezelig klinkende belletjes, die aan de ene kant doen denken aan een kindermobieltje, en aan de andere kant aan de spookachtige klanken uit de film 'Poltergeist'. 'Antarctica' is nog zo'n herkenbaar nummer, dat naast de titel ook het opwekken van de ijzige atmosfeer gemeen heeft met de song van de Noorse band Immortal.
Deel twee van de plaat, 'Forsaken', is eerder traditioneel van opzet. Hier lopen de afzonderlijke nummers meer in elkaar over omdat ze ook meer in elkaars verlengde liggen. Deze zeven songs vormen een doorlopend verhaal in plaats van de collage die 'Horror' is, en daarom is er een lichte breuk bij de overgang van het ene gedeelte naar het andere. Misschien had dit stuk meer gediend geweest met een aparte release, aangezien het nu lichtjes verloren loopt na het lekker eclectische eerste deel. Hoe het ook zij, als apart gedeelte is 'Forsaken' haast even beangstigend als 'Asylum', al was de algemene sfeerschepping van die laatste bijzonder sterk.
Met dit tweeluik heeft Voidwork opnieuw een sterk staaltje duistere ambient aan de discografie toegevoegd. Hoewel het misschien best is om beide delen van dit album als aparte stukken te beluisteren, staat het buiten kijf dat hier een bijzonder puike soundtrack bij een postmoderne griezelfilm te horen valt.
