De tijden dat alle doombands louter Black Sabbath kopieerden, zijn gelukkig verleden tijd. Niet dat de grootmeesters hun stempel niet nalaten, maar de meeste jonge bands doen nu veel meer hun eigen ding en dat valt enkel toe te juichen. Zo ook Void of Sleep, dat net iets meer sludge en vitaliteit in hun doom brengt dan de meesten van hun genregenoten.
Void of Sleep vliegt er alleszins stevig in dankzij 'Blood On My Hands': een heerlijke stamper die vraagt om mee te headbangen dankzij de potige gitaarlijnen en de semi-rauwe zang in een haast bluesy atmosfeer. Wanneer Void of Sleep de spreekwoordelijke gaspedaal iets meer induwt, zijn ze bijzonder goed op dreef en de ronkende gitaren doen hun werk. Ook 'Lost in the Void' is een lekker werkstuk, weliswaar met een iets kalmere aanpak, maar gelukkig met lekker gepatenteerde doomriffs die smaken naar meer.
Het is helaas niet altijd raak en een drietal songs missen hun doel, vooral doordat de band hier en daar in al zijn enthousiasme echt pakkende riffs of melodieën was vergeten. Maar dat is een klein euvel want het eindresultaat is positief. Het is opvallend dat Void of Sleep een jonge band is die met de vaste ingrediënten van klassieke doom een frisse toets kan geven aan het geheel. Dat ligt onder meer in de iets vuilere sound die de heren bezigen, maar ook in een scheut psychedelica die soms de gaatjes opvult. Dat heeft allicht te maken met de titel, waarbij de trippy momenten aanleunen bij de 'madness'.
Of 'Tales Between Reality and Madness' een echt essentiële release is, valt voorlopig te betwijfelen, maar het is wel zo dat er hier een aantal lekkere riffs te vinden zijn, verpakt in aardige songs. Misschien moet Void of Sleep nog wat rijpen om echt een mokerslag uit te delen, maar de kiemen zijn onmiskenbaar aanwezig.
