Wie een plaat koopt van Vive la Fête weet allicht wat te verwachten: goedkope (niet letterlijk te nemen) elektro- en discopop met een hoge humorfactor en een stevig kitch- en glamourgehalte. Daar is op de vijfde langspeler geen grammetje verandering in gekomen. Op 'Jour de Chance' hebben de Bonnie & Clyde van België – Danny Mommens en Els Pynoo- misschien ietsje meer terug naar de gitaar gegrepen, maar verder is onbezorgd feesten wederom de enige boodschap. Dit duo lijkt alvast klaar om de zomer in vuur en vlam te zetten.
Dertien liedjes, als dat maar goed komt. Vanaf de eerste noten en eenvoudige zanglijn ("J'aime me trouver en trance") staat het echter al vast: Vive la Fête is weer daar. Glinsterende discoritmen, aanstekelijke melodietjes en eenvoudige, provocerende Franse zanglijnen blijven hét handelsmerk van de band. Gelukkig weet Mommens perfect welke harmonieuze geluidjes in te schakelen, weet hij nummers naar hoogtepunten toe te bouwen en met luchtige, speelse klanken te goochelen. Zo is opener 'Aventures Fictives' alvast een binnenkomer van formaat. Ook opvolger 'Mais' klinkt als een lekker stevige uppercut dankzij krachtige gitaarslagen, dominante beats en de neurotische, kordate zang van Els Pynoo. Als voorbode op dit plaatje heeft het koppel met single 'La Route' de luisteraar weer even op het verkeerde been gezet. Met gelaagde viooltjes, een dramatisch man/vrouw-zangspel en een zachte beat leek Vive la Fête zowaar Daan en musicals te willen verzoenen, maar verwacht niet dat de band zomaar meteen in zijn kaarten laat kijken. 'Tout Va Continuer' grijpt even richting stadionrock, 'Une Par Une' is simpele, knallende elektro en voor 'Quatsch' heeft Mommens een beperkte spoedcursus Rammstein-Duits genoten. Enkele absolute hoogtepunten zijn verder het duizelingwekkend psychedelische 'Il Pleut' of de Michel Polnareff-cover 'Love Me, Please Love Me' waar Els zich ontplooit tot ontroerende chansonnière. Het zijn dit soort leuke tussendoortjes die dit plaatje van a tot z pittig houden. In combinatie met enkele songs die het allicht nog als single kunnen maken, bewijst 'Jour de Chance' zeker zijn kracht. Want wat er van Vive la Fête ook mag gedacht worden, Pynoo en Mommens weten hun nieuwe muzikale kindje toch weer net genoeg muzikale kracht mee te geven om niet tussen de plastieken rommel te moeten verdwijnen.
Mensen die het niet zo op hebben met de nogal opzichtige muziek van Vive la Fête zullen door deze cd niet bekeerd worden. Het is beter om eerst enkele spetterende liveshows van dit duo te ondergaan vooraleer hen in de huiskamer toe te laten. Met 'Jour de Chance' bewijst de band echter nog altijd aan de top te staan van de elektronische glamour- en glitterluchtbel. Zo lang boeiende dingen blijven maken in een genre dat algemeen verfoeid wordt maar waar iedereen zich stiekem in kan vinden, is alvast een hele kunst op zich.
Meer over Vive la Fête
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
