Zowel de oudere blokfluit als de modernere traverso waren erg populaire instrumenten in het Venetië van de vroege achttiende eeuw. Antonio Vivaldi heeft dus zijn hele carrière lang voor beide instrumenten muziek gecomponeerd maar niet in dezelfde mate als voor viool of fagot. Vooral het repertoire voor blokfluit is enigszins beperkt, met enkele werken die voorgoed verloren zijn gegaan of die pas heel recentelijk herontdekt zijn.
Met deze cd stelt fluitist Lorenzo Cavasanti een selectie uit sonates van Vivaldi voor, waarvoor hij een hele reeks verschillende instrumenten gebruikt, telkens aangepast aan de tessituur en het karakter van elke sonate. Sommige werken zijn origineel voor blokfluit geschreven, anderen zijn arrangementen van viool- of traversosonates. Stilistisch omspannen ze Vivaldi’s hele componistenloopbaan, van vroege werken als de blokfluitsonate RV52 in F tot de late, bijna in rococostijl geschreven sonate in G, RV806.
De werken die oorspronkelijk voor viool gecomponeerd werden, zoals de vierdelige sonate in d, RV16, werken bes t goed op een slank blaasinstrument als de ‘flauto di quarta’ die Lorenzo Cavasanti voor het werk gebruikt. Het bewaart de ritmische precisie die voor Vivaldi’s muziek zo onontbeerlijk is en windt zich probleemloos doorheen de technische hoogstandjes in de twee snelle delen van de sonate. Ook inhoudelijk is dit een van de interessantere werken van de verzameling. Het oorspronkelijke werk maakt deel uit van Vivaldi’s set van vioolsonates opus II, een jeugdreeks van sonates die gekenmerkt worden door een veelvuldig (en voor Vivaldi wat atypisch) gebruik van contrapunt.
In de vioolsonate in b, RV36 komen de twee snelle delen, een frisse gigue en een comfortabele courante dan weer beter over dan het openingsdeel, een langzame ‘preludio’ dat op het lage instrument dat Cavasanti ervoor gebruikt wat spankracht mist. Het tamelijk gelijkaardige openingsdeel van een sonate in F, RV52, op basfluit werkt dan weer erg sfeervol. Om dit lage instrument te begeleiden werd de klavecimbel in de continuo vervangen door orgel, wat in een pastorale sfeer resulteert, als van een stuk barokke kerstmuziek.
De continuo wordt gevarieerd gehouden. Het is bijvoorbeeld erg leuk om de begeleiding van het ‘Largo’ uit de langere sonate RV28 te horen, waarin een droog klavecimbel bijgestaan wordt door een cello die doorheen het hele deel pizzicato blijft spelen. De oorsprong van het werk zelf is overigens typerend voor de hele selectie van muziek op deze plaat. Het werd oorspronkelijk voor viool geschreven, is terug gevonden in een achttiende-eeuwse transcriptie voor hobo die aan het Saksische hof in Dresden gemaakt werd en werd dus nu (erg geslaagd) aangepast voor blokfluit.
Een combinatie van verschillende types instrumenten en van zowel originele werken als arrangementen, houdt deze cd erg genietbaar. Het vormt een warm pleidooi voor Vivaldi’s blokfluitsonates, die van fluitist Lorenzo Cavasanti, klavecinist Sergio Ciomei en celliste Caroline Boersma een stijlvolle en muzikale uitvoering meekrijgen.
