Vitor Joaquim maakt al sinds 1982 muziek voor dans, film, theater, video, installaties en andere multimedia. Op deze 'Flow' experimenteert hij verder met geluid en muziek en gebruikt hiervoor "random tv sounds". Het doet wat denken aan de manier van werken van Matthew Herbert die lichaamsdelen, etenswaren en bedlakens samplet om muziek te maken. Maar in tegenstelling tot Herbert slaagt Joaquim er niet in om écht muziek te brouwen uit het experiment.
Op 'Thinking Moments' staat gitarist Emidio Buchinho enkele geluiden af aan Joaquim die er op duistere wijze mee aan de slag gaat. Hij haalt de gitaargeluiden door alle soorten van filters en laat dat resultaat dan samenkomen met allerlei bieps en sisgeluiden. De track is met veel zorg voor melodie gemaakt en klinkt ondanks de rare combinaties van glitches en gitaar toch heel harmonieus. Wel heeft Joaquim een belangrijk aspect over het hoofd gezien: ritme. Elke vorm van ritme, zelfs het normale spraakritme in 'Slow Moments' of het ritme van gitaarakkoorden, is er door Joaquim uitgefilterd. Het is dan ook wachten op de twee laatste nummers wanneer Joaquims experimenten ook op muziek beginnen lijken. 'Moments of Emptiness' opent met de stilte van suizende boxen en een vinylplaat die uitgespeeld is maar nog steeds voor een monotoon pulserend geluid zorgt. Na een minuut smijt Joaquim er de elektrische gitaar in loopvorm in. Hij laat de gitaarloops heel rustig aanzwellen, maar is er niet vies van om het zo tot stand gekomen ritme af en toe eens te verstoren met wat geflipte elektronica. In afsluiter 'Misleading Moments' maakt Joaquim het helemaal te bont. De track van meer dan twaalf minuten begint met zeven minuten complete stilte om nadien met een ruige glitch een ritme te componeren. Boven op dit ritme laat Joaquim dan sisgeluiden en andere storende elektronica los. Toch blijven deze keer alle geluiden onderdanig aan het eerder opgebouwde ritme.
Vitor Joaquim laat op deze 'Flow' zien dat hij een geluidscomponist is voor theater, dans en film, kortom voor media waar geluid een ander medium dient. Daarom is op deze langspeler de muziek niet echt boeiend. Vaak is het niet meer dan een simpel samenraapsel van geluid. Dat is op zich wel eens interessant, maar er wordt geen muziek mee gemaakt. Enkel de laatste track, 'Misleading Moments', gaat verder dan het pure geluidsexperiment. Onmisbaar voor niemand.
