In navolging van het Finse succesverhaal dat Nightwish heet, was het ook niet meer dan logisch dat er links en rechts bands gingen opduiken die hetzelfde recept uitprobeerden. Visions of Atlantis behoort in ieder geval tot de categorie 'bands met operafrontvrouw', maar toch is deze band geen klakkeloze kopie van Nightwish: hun symfonische metal heeft beduidend minder nodig van de keyboards en weet zich ook makkelijk in het gehoor te nestelen.
Een onoplettend mens zou nochtans meteen oordelen dat Visions of Atlantis inderdaad thuishoort in de zingende vrouwenmetalafdeling, maar dan is er toch niet goed geluisterd. Om te beginnen krijgt klassiek geschoolde zangeres Melissa Ferlaak meer dan geregeld (zowat in elk nummer) vocale ondersteuning van Mario Plank. Die duorol is de band op het lijf geschreven, trekt het totaalgeluid ook meer open en zorgt voor welkome afwisseling. Gitarist Wolf K (what's in a name?) levert daardoor geregeld puike duels met het toetsenwerk van Martin Harb en dat geeft meer dan eens vonken. 'The Secret' of 'My Dark Side Home' zijn dergelijke pareltjes waarin niet alleen elk bandlid ongestoord in harmonie met de rest zijn ding kan doen, maar weten ook nog eens de gevoelige snaar te bespelen van argeloze luisteraars. Nu is het niet zo als zou elk nummer even geslaagd zijn: het album kent hier en daar wat dipjes waardoor de aandacht kan verslappen, maar gelukkig duren die nooit lang en blijft 'Trinity' doorlopend boeien. Dat dankzij het vele touren de band ook de nodige strakheid en finesse heeft opgedaan, geeft dan ook aanleiding tot het zeer verzorgde samenspel en de puike composities.
De erfenis van Nightwish is groot, maar er zijn slechts een paar bands die het verdienen die erfenis te claimen. Visions of Atlantis is één van die bands die deze taak waardig zijn, zeker en vast als ze albums blijven afleveren die klinken zoals als 'Trinity'.
Meer over Visions of Atlantis
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
