De Virtuosi GUS Band bestaat dit jaar 80 jaar en ter gelegenheid daarvan werd deze ‘80 Years In The Making’ opgenomen, tegelijk het saluut van dirigent John Berryman, die na 54 jaar trouwe dienst als principal cornet en later dirigent het rustiger aan wil doen. Half oktober nam hij afscheid op de finale van de Britse brassbandkampioenschappen. Door heel wat naamsveranderingen zal de bandnaam lang niet bij iedere brassbandaficionado een belletje doen rinkelen, al wonnen ze dit jaar nog het fameuze Butlins Mineworkers Open National Brass Band Festival, waaruit twee werken deze schijf haalden. De originele naam Munn & Felton staat in heel wat erelijsten van wedstrijden en ook onder een latere naam Rigid Containers Group werd er soms gescoord.
Het repertoire put uit arrangementen van klassieke muziek, soundtrack, solowerken en origineel brassbandwerk (waaronder twee concourscomposities), het typische recept voor een avondvullend programma, al is het verrassend dat een mars ontbreekt. Dit nodigt meteen uit voor een vergelijking met het hier onlangs besproken ‘Black Dyke Gold vol. II’. De muziekkeuze is onderling perfect inwisselbaar, de sfeer echter verschilt grondig. Laatstgenoemde cd is van een professionele band die jaarlijks ettelijke uren in de studio doorbrengt en ondergetekende kan zich niet van de indruk ontdoen dat er een sfeer van routine hangt, volume twee, nog acht te gaan. De Virtuosi GUS Band bestaat grotendeels uit amateurmuzikanten, voor wie een studio-opname een hele belevenis is, en die bovendien het nakende afscheid van de dirigent in het achterhoofd als een gelegenheid ziet om de man op gepaste wijze uitgeleide te doen. Het enthousiasme werkt gewoon veel aanstekelijker.
Bachs ‘Toccata And Fugue In D Minor’ is een gouden zet als opener en bewijst voor de tigste keer dat orgelmuziek uitstekend te arrangeren valt voor koperorkest. Minder gekend maar minstens even indrukwekkend is de moeilijke maar bijna achteloos gespeelde euphoniumsolo van Mark Giles in Händels ‘The Harmonious Blacksmith’, oorspronkelijk een deel van diens ‘Fifth Suite’ voor klavecimbel. Katsjatoerjans ‘Galop’ is de derde track uit de klassieke muziek.
De principal cornet Peter Collins en zijn assistant James Fountain soleren of duelleren op trompet in ‘Jealousy’, een tango van de Deense violist Jacob Gade. Ook Karl Jenkins (van de jazzrockformaties Nucleus en Soft Machine), in Engeland momenteel een van de meest gespeelde levende componisten van deze eeuw, is vertegenwoordigd met ‘Cantus Lacrimosus’, uit zijn ‘Stabat Mater’ (geïnspireerd door het gelijknamige 13de-eeuwse gebed). Van een heel ander genre is het opwindende thema van de uit 1985 daterende western ‘Silverado’.
Resten er nog vier brassbandopussen, waaronder het heerlijk mijmerende ‘And The Winter Moon Rises’, waarbij de componist zich de beelden van de winterse Pennines voor ogen hield, een heuvelachtig gebied dat zich uitstrekt van het oosten van Manchester tot Huddersfield. De jongste muzikant van het gezelschap, de tiener Thomas Fountain mag zich op bugel laten gaan in ‘Ballad From Concertino For Flugelhorn’ van William Himes.
De wedstrijdwerken nemen niettemin een groot deel van de cd in. ‘Blackfriars’, een symfonische prelude, was in 1955 het werk waarmee het toenmalige Munn &Felton de Nationale Brassbandkampioenschappen in de Royal Albert Hall als winnaar verliet. 58 jaar na de feiten klinkt dit oeuvre nog altijd hedendaags genoeg om te bekoren. Tot slot is er nog Wilfred Heatons indertijd zwaar gecontesteerde ‘Contest Music’, een avant-gardistisch stuk dat in 1973 wegens te modern werd geweigerd voor de Royal Albert Hall maar sindsdien meer en meer wordt geapprecieerd als mijlpaal in de brassbandmuziek. Onder de naam Rigid Containers Group won deze band met dit werk de British Open van 1988. In juli 2013 werd Virtuosi GUS overigens tweede op de Nationals na, inderdaad, de Black Dyke Band met hetzelfde plichtwerk. Een beestige afsluiter om de eerste acht decennia mee te herinneren en John Berryman uit te wuiven.
