Het duo Vintersorg begint de laatste platen steeds meer terug te grijpen naar hun folkroots. Niet zo verwonderlijk, want de steeds verder evoluerende progressieve inslag begon op de duur zijn tol te eisen op de songs, maar sinds 'Solens Rötter' wordt het geheel ogenschijnlijk eenvoudiger en daardoor pakkender. 'Jordpuls' was in vergelijking met dit 'Orkan' iets agressiever als geheel, maar daar staat wel tegenover dat 'Orkan' op vlak van sfeerschepping de nagel op de kop slaat.
Die terugkeer naar de natuur is hoegenaamd niets nieuws voor Vintersorg, aangezien dit steevast een band was die de kosmos en de natuur hoog in het vaandel droeg. Maar waar de heren op onder meer 'Cosmic Genesis' de blik eerder richten op de ruimte, keren ze nu weer volledig terug naar de aarde en dat komt zeker tot uiting in een album dat meer organisch klinkt. De glorieuze herintrede van de blokfluit en dwarsfluit zit daar ook voor iets tussen, al kan de voorkeur voor Jethro Tull hier ook mee te maken hebben. Die invloed is tegenwoordig trouwens onmiskenbaar: datzelfde epische gevoel en terugkeer naar een echte folktraditie sijpelt door elke porie van 'Orkan'.
De echte black metalpassages, compleet met die rauwe schreeuwzang en snijdende gitaarlijnen, verdwijnen weer iets meer naar de achtergrond. Ze zijn nog aanwezig, maar als geheel is de plaat eerder melancholisch melodieus van aard. De liefhebbers van de hardere stukken van Vintersorg gaan daar misschien om kniezen, maar de openheid van de rest compenseert dat wel volledig. Het is gewoon lekker wegdromen op de tonen van 'Myren', 'Norrskenssyner' of het frisse 'Istid'. Als geheel heeft 'Orkan' op het eerste gehoor mogelijk minder eeuwigheidswaarde dan 'Jordpuls', maar dat is omdat dit album weer een ander aspect van de band laat bovendrijven – met name de epische folk – en het vergt wat meer tijd. Wie zich overigens verwacht aan allerlei idiote hoempapa-deuntjes is er finaal aan voor de moeite, want daar houdt Vintersorg zich niet mee bezig, gelukkig maar!
'Orkan' is ondertussen het zoveelste puike luik in de discografie van Vintersorg geworden: mooie en episch klinkende muziek, met wat black metaltoetsen, heel wat folkinvloeden en sterk meesterschap – wat wil een muziekliefhebber meer?
