'Norma' uit 1831 is een van Bellinis grootse opera's, een opera die slecht ontvangen werd op haar eerste uitvoering maar korte tijd later een van de populairste bel canto opera's kon worden. Het verhaal speelt zich af in het Romeinse Brittania, waar de hogepriesteres Norma in een driehoeksverhouding leeft met haar oude geliefde Polliore, van wie ze twee kinderen heeft en diens nieuwe gezellin Adalgisa. Een geplande Keltische opstand tegen de Romeinse overheersers, waaraan Norma als hogepriesteres haar zegen moet geven, compliceert de zaken nog.
Dit is een oude opname uit 1958 met het ondertussen niet meer bestaande Rome Opera Orchestra. Dat laat zijn sporen na in de opnamekwaliteit, die hoorbaar gedateerd is. Bellini staat niet meteen bekend om zijn geraffineerde orkestraties maar het orkest kwijt zich behoorlijk van haar taak, de strijkers als groep merkbaar beter dan de blazers, die individueel vaak muzikaliteit missen.
De cast is echter nog wel indrukwekkend, zeker de twee hoofdrollen, sopraan Anita Cerquetti en tenor Franco Corelli, die de partij van Norma en Pollione zingen. Stilistisch is deze uitvoering duidelijk ouderwets, met zangers die – zeker wat de bijrollen betreft – van veel vibrato gebruik maken en grote sprongen overbruggen met een grote hoeveelheid portamento om naar elke noot toe te glijden. Hoogtepunt van de opera is de overbekende aria 'Casta Diva' en Cerquetti slaagt er moeiteloos in om lange, lyrische lijnen te trekken met een stem die veel drama in zich draagt maar helder en accuraat genoeg blijft. Corelli bezit een strak gecontroleerde tenorstem met een ijzersterke hoogte en veel inlevingsvermogen. Mezzo Miriam Pirazzini is een indrukwekkende Adalgisa, soms overdreven krachtig maar warm in elk register zonder expressiviteit te verliezen.
Het koor zingt zoals men van een operakoor jammer genoeg al te vaak kan verwachten, dat wil zeggen present maar zonder veel finesse. De eerste scène is functioneel gehouden en het koor zingt wel met enthousiasme maar de nadruk ligt toch vooral op klankvolume. De cd-uitgave zelf werd zo karig mogelijk gehouden, zonder libretto in het bijhorende cd-boekje en met slechts een zo kort mogelijke synopsis van het libretto.
Echt genietbaar is deze opname, vanwege de slechts opnamekwaliteit niet meer te noemen. Elke hoge frequentie, of die nu bij de blazers, de strijkers of de zangers te vinden is, klinkt overmatig schel en het geheel klinkt alsof er een dikke theedoek over gegooid werd. Als historische opname heeft deze 'Norma' van meer dan vijftig jaar oud beslist waarde maar wie gewoon op zoek is naar een mooie bel canto opera doet er beter aan wat recenters te kiezen.
Meer over Vincenzo Bellini
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
