Vincent Persichetti was een relatief onbekende, twintigste-eeuwse componist van Italiaans- Amerikaanse oorsprong, die in zowat alle genres actief was. Naast zijn hoofdbezigheden als pedagoog en schrijver van theoretische boeken, componeerde Persichetti ook een uitgebreid oeuvre bij elkaar, met kamermuziek, solowerken en symfonische literatuur. Het genre waarin hij zich echter het best voelde, was de harmoniemuziek, die hij schreef voor zowel beginnende amateurorkestjes, als professionele ensembles. Persichetti's harmoniemuziek voelt gemakkelijker en toegankelijker aan dan zijn 'serieuzere' composities, en de grote verscheidenheid van stijlen die hij erin gebruikt, is daar getuige van.
Op deze cd staat een bloemlezing uit Persichetti's oeuvre. De blazers van het London Symphony Orchestra (versterkt, mag men aannemen, tenzij het orkest een sectie van twaalf klarinetten bezit), spelen deze muziek onder leiding van David Amos. Met een stevige brassband vibrato in de trompetten en tuba's, en snijdende, scherpe saxofoons, wordt meteen het klankideaal van een typisch harmonieorkest moeiteloos gevat. Grootse koralen klinken breed en massief, met een goede balans tussen blazers en slagwerk, dat als het ware ingebed ligt in de klank van het ensemble. Al kunnen de muzikanten op enkele zeldzame momenten ook heel individueel klinken, met de verfijnde klank van symfonische blazers.
Zoals men kan verwachten van deze muzikanten, klinkt de uitvoering sprankelend en zelfzeker, met een breed gamma aan muzikale effecten. Deze muziek kan humoristisch of satirisch klinken, zoals in de 'Burlesque' uit zijn 'Divertimento' of in zijn 'Masquerade for Band', maar even goed ingetogen en religieus. Van dit laatste zijn twee koraalfantasieën: 'O God Unseen' en 'O Cool is the Valley' goede voorbeelden. De trage en ernstige inleiding van dit laatste werk bewijst dat Persichetti meer in zijn mars heeft dan korte, en eenvoudige kleine essays voor (amateur) muzikanten.
De 'Parable for Band', het laatste muziekstuk op de cd, is een complex en atonaal werk waarin klassieke melodielijnen ver te zoeken zijn. Het is met zijn twintig minuten het langste werk van de collectie, en vormt een soort van continue variatie op een vast kernidee. Qua stijl komt dit werk wat overeen met de atonale muziek van Hindemith, zonder evenwel diens uitgesponnen thema's over te nemen, waardoor de muziek minder goed in het gehoor ligt.
Liefhebbers van het genre kunnen met deze cd hun hart ophalen. Persichetti's muziek ligt aan de basis van vijftig jaar composities voor harmonieorkest en deze cd biedt een mooie en gevarieerde selectie muziek aan. De uitvoering is van een hoog niveau, maar Persichetti's muziek is dan ook weer geen echt hoogtepunt uit de twintigste-eeuwse literatuur. Echt memorabele momenten zijn schaars en daarom is dit toch ook weer geen hoogvlieger.
Meer over Vincent Persichetti
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
