Bezige bij VidnaObmana heeft zich met Bass Communion, het elektronische alter ego van Steven Wilson (Porcupine Tree), verenigd. De eerste muzikale geboorte in de vorm van 'Continuum' is een feit en nu al staat vast dat er een tweede, derde, ... editie volgt. Een indrukwekkende kartonnen hoes op boekformaat met een kil en mysterieus schilderij omkadert dit unieke meesterwerk, dat verder nauwelijks enige informatie bevat (op drie doodse, machinale prenten na). Het muzikale resultaat van de samenwerking van de Vlaamse ambientgrootmeester en de progrockgoeroe is echter ook erg opzichtig. 'Continuum' bevat drie klankschilderijen ('Construct I, II en III') die elk twintig minuten in beslag nemen en tonen perfect hoe subtiliteit en intensiteit complementair kunnen werken. De plaat baadt in een zee van duistere elektronica en subtiele ambient. Het hoeft dus niet te verrassen dat het hier diep minimalistische muziek betreft die tegelijkertijd erg organisch en levendig, maar ook moeilijk toegankelijk is.
Beide heren zijn specialisten in microscopisch gedetailleerde hoofdtelefoonmuziek en dat is te merken. Het slechts op 1000 exemplaren uitgegeven, inmiddels uitverkochte 'Continuum' vraagt om een intense beluistering, maar de openbaring is dan ook des te groter. Wat vooreerst ('Construct I') één lange, traag wegdraaiende en klagende gitaar lijkt, is aangevuld met een arsenaal aan effecten en klanken die hetzij plots opborrelen, hetzij in de diepere lagen beginnen meeklagen, hetzij aan de verre horizon een nieuwe dimensie aanboren. Verre halo's van een knuffeldiertje worden somber overstemd door een heel af en toe donderende bas, terwijl het geheel van jankende tonen toeneemt. Dit is pure horror die tergend langzaam binnensluipt. Zelfs wanneer even later de piano de hoofdrol overneemt van de gitaar, blijft het akelige gevoel van dit eerste opus primeren. Het tweede bouwwerk bezit een geheel andere, maar daarom niet minder onrustige klank. Van uit de diepzee opwellende oerkreten krijgen al gauw een donkere, overheersende boventoon. De langzaam golvende cadans van dit nummer, alsmede de ijle fluitkreten in de verte getuigen van een lichtpuntje in het duister, maar de algemene sfeer blijft toch eerder (net als de hoes) vaalgrijs. Vooral de doorbraak van een fel, metaalachtig snaarinstrument en een onaards diepe bastoon maakt het inferno compleet. De derde impressie maakt het allemaal nóg wat mysterieuzer, maar valt wel het meeste op. Hobbelende en bobbelende klanken krijgen het gezelschap van een zware ademhaling en een steeds feller wordende machinale toon. Het slapende monster zou elk ogenblik kunnen ontwaken, maar blijft onrustig heen en weer schuiven. Hoewel halverwege warme, langzame geluidsgolven de gemoedsrust doen weerkeren, blijven krakende en piepende bijgeluiden toch een ongemakkelijke stemming creëren. Zo is 'Continuum' een geheel van drie langzaam maar zeker evoluerende gevoelsspeeltjes. Deze driedimensionale ambient is zo minutieus, dat vele klanken allicht niet tot het menselijk oor doordringen. In al zijn monotone traagheid bezit deze plaat een levendigheid en gevoelsmatigheid die tegelijk erg moeilijk te vatten is en toch totaal overdondert.
'Continuum' is een magnum opus. De vitaliteit die de doodse geluiden van deze ambientmuziek bezitten is werkelijk groots. Dit is klankkunst zoals enkel de besten die beheersen en het is een privilege om dit als luisteraar te mogen meemaken.
Meer over VidnaObmana & Bass Communion
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
