De Vlaming VidnaObmana blinkt inmiddels al meer dan twintig jaar uit in het creëren van ambienteske drones en industriële geluidscollages. Dat is de grootste boodschap die deze 'Noise / Drone Anthology 1984 – 1989' verzamelaar meegeeft. Bij het uitkuisen van stapels audiotapes en obscure studio-opnamen is de man op veel leuk, onuitgegeven materiaal gestoten. De beperkte collectie hiervan die op deze plaat verzameld is, geldt daarom als leuke extra voor de hebberige fan, maar schildert tevens een prachtig ondergrondse, elektronische tijdsgeest.
Zoals de titel doet vermoeden, gaat het hier om diepe, duistere ambient die soms meer neigt naar industriële noise. Het is echter bewonderenswaardig hoe onwaarschijnlijk hedendaags de veertien tracks van dit plaatje klinken. Het wordt nog ongeloofwaardiger wanneer deze geluidscollages worden teruggefilterd naar een tijdperk waar synths erg beperkt zijn, enkele ruwe gitaareffecten en eenvoudige sequencers heersen en totaal geen sprake kan zijn van computers, digitale bewerkingen of homestudio's. Toegegeven, er is opnieuw gefrutseld aan de opnamen. Zo heeft VidnaObmana veel tijd gestoken in het uitzuiveren van de tapes, zodat van vuile ruis of onbewust gekraak helemaal geen sprake is. zelfs minimalistische, organisch bewegende drones als 'Proto Anguish', 'Cools the Blood of Six' of 'Hidden Voice' klinken daardoor loepzuiver en boeiend. De diepe rust en kalmte die deze tracks uitstralen, worden echter gestoord door meer diffuse en onaangename geluidstapijten. Zo is het prachtige, met de Amerikaanse ambientknutselaar PBK gecomponeerde 'Sediment' een combinatie van vreemde klanken die gelijken op een ijle, metalen didgeridoo die als een hebberige, onwezenlijke afgod vanuit de diepste hellekrochten onverstaanbare bevelen commandeert (die tegen het einde aan met het geluid van metalen schakelkettingen ook lijken te worden uitgevoerd). 'Bring Out Your Dead' presenteert dan weer oscillerende klanken die gelijk vervelende lasermuggen rond een gestoord radiotoestel zwermen. Zo draagt elk geluidsexperiment, hoe minimaal ook, een eigen verhaal. Tracks die meer de 'noise' kant uitgaan, zorgen helemaal voor een ongemakkelijk gevoel. Zo is het onduidelijk waar de chaos van het gepiep, gekriep en geruis van 'Hope and Die I' toe moet leiden en ook 'Techno-toxic Embryo Pt. I', in samenwerking met Kapotte Muziek, is een haast onuitstaanbaar gefrees van gebroken geluiden, verknipte klanken en lawaaierige experimenten. Ondanks een tijdsspanne van slechts vijf jaar, gaat deze plaat dus vele verschillende kanten uit. Om de toegankelijkheid te vergroten, is gelukkig wel meer voor de drones dan voor de noise gekozen. Zo toont deze collectie aan waar VidnaObmana twintig jaar geleden toe kon leiden, maar schrikt daarmee niet te fel af.
De tweede uitgave op VidnaObmana's Ikon label is weer een schot in de roos. De vooruitstrevende, duistere klanken die de man toentertijd reeds uit zijn sterk gelimiteerde machinerie haalde, hebben een basis gelegd voor een meesterlijke evolutie naar een groots ambientgenie. Wie de moeite neemt om deze 'Noise / Drone Anthology 1984 – 1989' door te luisteren, kan enkel maar geprikkeld geraken om meer hedendaags materiaal van deze Vlaming ter hand te nemen.
Meer over VidnaObmana
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
