De klus is geklaard, het titanenwerk is afgehandeld. Het laatste deel van VidnaObmanas drieluik waarin Dantes 'L'Inferno' muzikaal vertolkt wordt, is een feit. Dit helse karwei heeft toch zo'n drie jaar in beslag genomen. Geen misse prestatie dus voor deze Belgische ambientmeester, die al een klein archief aan platen op zijn palmares heeft staan. Ditmaal heeft de duistere geluidskunstenaar zichzelf duidelijk overtroffen in een project dat uniek, overdonderend en bovenal erg lovenswaardig is.
'Legacy' is het meest karakteristieke en afwisselende deel van de drie Dante-cd's (naast 'Spore' en 'Tremor'). Met de tocht naar de bovenwereld als centraal thema, heeft deze plaat een meer verheerlijkend en opluchtend karakter terwijl de vorige twee voornamelijk erg somber en doemdenkend waren. Toch blijft het typische kenmerk van VidnaObmana gehandhaafd: zwartgrijze, industriële ambientklanken, repetitieve, machinale ritmen en ijle, koude en zweverige synthklanken. Eindeloos doordravende nummers als 'Torment and Resolution' (de titel alleen al!) krijgen daardoor een erg bezwerend – haast sjamanistisch – karakter. Toch begint de plaat nogal uitzonderlijk voor VidnaObmana: met een diepe, donkere stem en mysterieuze, zwevende geluidsecho's zorgt Steve Von Till van Neurosis voor een soort van vocale (!) introductie. Daarna opent deze plaat met puur, rockend drumwerk dat nogal misleidt omwille van zijn rechtstreekse klank. Gelukkig vallen langzaam maar zeker de krakende, dromerige ambientklanken in die het verdere verloop van de plaat typeren. Verder wordt nog een uitzondering op de karakteristieke Vidnasound gemaakt in het eindpunt en titeltrack 'Legacy'. Hier zorgt kameraad Steven Wilson, stichter en bezieler van de progrock groep Porcupine Tree, voor een climax met zijn jankende gitaarsolo's die baden in een walmende delay en gepaard gaan met schichtige, lichtgevende impulsen. Ondanks het gegeven dat de overige vijf tracks baden in die kenmerkende, klanklandschappen die de luisteraar met een kille duisternis omhullen, bevat de plaat toch weer voldoende afwisseling. Zo boeit VidnaObmana met zijn mystieke ritmen en subtiele toevoegingen van didgeridoostoten, live ingespeelde bas, vervormde gitaren en spookachtige klanken die van klaterend water tot loeiende sirenes variëren. Door al deze elementen in mekaar te laten smelten en ze onder vreemde digitale processen om te toveren tot een geheel eigen eindklank, zorgt deze kunstenaar voor één langslepend, dramatisch eindspektakel dat met de hoofdtelefoon moet beleefd worden.
De gouden luistertip: jezelf deze winter één avond opsluiten in een stille ruimte (liefst zo groot mogelijk) en vergezeld van een stevige installatie, enkele kaarsen en een donkerrode fles Syrah jezelf onderdompelen in heel het drieluik (of binnenkort naar het dvd-concert in de Luchtbal komen kijken natuurlijk). Superlatieven zullen zeker tekort schieten voor deze therapeutische behandeling.
Meer over VidnaObmana
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
