Een Nederlander kaas met wijn en brood zien consumeren is een beetje zoals VHS Or Beta: Frans doen zonder het te zijn. Als duidelijk is hoe Daft Punk klinkt, weet je al veel over 'Le Funk'. Anders volgt nu een spoedcursus. Opener 'Heaven' zegt meteen waar het op staat: vlotte beat met synthesizerdeuntjes die uit de jaren '70 zijn blijven hangen met daarover een door de computer lichtjes aangepaste stem. In 'Disco Paradise' fluistert die stem bezwerend 'disco' en aan iets anders kan je ook niet denken. Zeker niet wanneer die zang zo vervormd wordt dat het recht uit 'Around The World' van Daft Punk kan komen. Het is echter niet omdat het niet orgineel is dat het niet verzorgd is. De studionummers zijn allemaal goed gearrangeerd, zodat er wat afwisseling is, die vooral bestaat uit het op- en afbouwen van de nummers en een beat die varieert van een vette technodreun tot iets veel lichter. Toch volstaat dat niet om niet te vervallen in eentonigheid. Ook al heeft 'Solid Gold' een rustigere intro met wat piano en doet 'On & On' meer aan techno met een lo-fi bas denken, de keyboards blijven zeer gelijkaardig en de opgewektheid begint soms tegen te steken. Dat hebben ze dan toch niet zo goed afgezien. De twee laatste nummers zijn live-opnames die meer van hetzelfde zijn, maar wat platter. Maar ook platte, funky disco kan je in een feeststemming brengen.
Meer over VHS Or Beta
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
