De Vlaamse klarinettist Eddy Vanoosthuyse heeft op deze cd enkele werken voor klarinet en harmonieorkest opgenomen met als hoofdbrok het 'War Concerto' van Dirk Brossé, een werk dat speciaal voor hem geschreven was. Verder staan er werken van de IJslandse componist Triggvi Baldvinsson en de Nederlander Carl Wittrock op deze plaat.
Dirk Brossé's muziek is net wat de gemiddelde luisteraar ervan mag verwachten: het War Concerto maar ook zijn 'Nearly Beloved' (origineel voor cello en kamerorkest) doen sterk aan (Vlaamse) filmmuziek denken, met bij momenten overdadige sentimentaliteit. Wat het War Concerto betreft, dit eendelige werk is erg programmatisch opgevat. Het speelt zich af tegen de achtergrond van de burgeroorlog in Bosnië af en vertelt over een jongetje dat op zijn eigen naïef kinderlijke manier de oorlog interpreteert. Zoals bij veel programmatische werken worden complexe gegevens zoals liefde en oorlog op simplistische manier weergegeven door zeemzoeterige melodietjes à la 'Flikken' of niet echt originele 'Broadway' stijl momenten. Niettemin zitten er enkele betoverende momenten in dit werk, vooral wanneer Brossé in de solopartij gebruikt maakt van akkoorden die aan zigeunermuziek doen denken. Het werk van Wittrock: "Symphonic Sketches for Clarinet and Bass Clarinet" werd speciaal geschreven voor deze cd. Het maakt ten volle gebruik van het virtuoze kunnen van Vanoosthuyse en basklarinettist Jan Wijnenberg. Dit werk is opgevat als een vierdelig concert en bevat erg mooie momenten, met als hoogtepunt een traag en elegisch derde deel. Omdat geen van de vier delen erg lang is, zal het werk veel mensen onmiddellijk aanspreken. Wittrock weet ook beter dan Brossé de vallen van muzikale chichés te vermijden, wat zijn muziek frisser doet overkomen. Het "Concerto for Clarinet" van Baldvinsson is moderner van muziek en soms wat experimenteel. Het etherische tweede toont de soloklarinet in al zijn kwetsbaarheid terwijl die lange, trage sololijnen speelt, vaak alleen begeleid door een enkel slagwerkinstrument. Het derde deel brengt onmiddellijk Shostakovich in herinnering, met zijn scherpe trompet- en xylofoonsolo's. Toch klinkt de klarinet in dit snelle stuk zacht en lieflijk, zoals doorheen de hele cd.
Tot slot nog een woordje over het cd-boekje. Dat is namelijk niet in het Nederlands geschreven maar heeft er vaak alle schijn van wel letterlijk (werkelijk, woord voor woord soms) uit het Nederlands vertaald te zijn. Om het anders te zeggen, dit Engels klinkt ongeveer even Engels als het Nederlands van de gemiddelde West-Vlaming. En voor een cd die duidelijk op internationaal publiek mikt (anders hadden ze toch wel een Nederlandstalige tekst kunnen afdrukken zeker?) is dit wat zwak. Maar goed, dit zegt niks over het muzikale niveau van de plaat. En er bestaat geen twijfel over het feit dat Eddy Vanoosthuyse een ongelooflijk begaafd klarinettist is, die zijn muziek vloeiend en soepel, schijnbaar moeiteloos interpreteert. Zijn klank mengt probleemloos met die van de andere blazers in het begeleidende harmonieorkest. Dit is muziek maken op hoog niveau. Het is alleen wat jammer dat de uitgevoerde werken geen echte toppers zijn.
Meer over V/C
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
