In de 17de eeuw was één van de belangrijke kerken van Peking de zgn. Beitang (kerk van het Noorden). De misdiensten werden er georganiseerd door Europese missionarissen. Voor de muziek gebruikten zij zowel traditionele als Europese muziek. Deze mooi uitgegeven cd probeert een beeld te geven van een Chinese liturgie in de 17de eeuw. Zoiets is uiteraard giswerk: teletijdmachines bestaan jammer genoeg niet. Toch is het resultaat vrij overtuigend, zeker voor wie de moeite wil nemen om dit meer dan één keer te beluisteren.
Het openingsstuk, 'Wilgenblad', start met opzwepend slagwerk waarbij ritme en tempo langzaamaan worden opgedreven. Na de climax start een trage passage met traditionele blaasinstrumenten. Ook hier wordt het tempo opgedreven om bijna onmiddellijk over te gaan in een gezongen Ave Maria met instrumentale begeleiding. Vooral opvallend in deze nummers (en in de andere traditionele stukken) is het gebruik van pentatoniek. Dit zorgt voor de melodievorming die vaak geassocieerd wordt met Oosterse muziek en in Europese oren soms 'vals' klinkt. Na deze twee traditionele stukken krijgen we enkele 'Westerse' stukken. De teksten zijn Italiaans en de muzikale kenmerken typische barok: canonische inzetten en veelvuldig gebruik van vertragingen. Eén compositie vormt een échte mix: een Chinese tekst, gecomponeerd in Westerse stijl. De zanger gebruikt vaak keelklanken en zijn lijn wordt in het tweede deel bijna declamatorisch. Daaronder blijft de klavecimbel steeds dezelfde harmonieën herhalen. In het naspel wordt ze bijgetreden door trombones. Eén van de fascinerendste nummers is 'Le Démon de l'Orgeuil': een gedeclameerde Chinese tekst over het zoeken naar deugdzaamheid. Door de grote verschillen in toonhoogte en toonsterkte komt het overtuigend over zelfs zonder als luisteraar één woord van de tekst te hebben begrepen. Toch is niet alles even geslaagd. In 'Louanges à la Sainte Mère' (één van de langste fragmenten) blijven noch de zanglijn noch de vrij eentonige percussie boeien. Wanneer op het einde van het nummer iedereen inzet, klinkt dit bij een eerste beluistering erg dik en verwarrend. Pas na verdere beluisteringen hoor je details en wordt duidelijk waar de muziek heen gaat. De uitvoeringen klinken over het algemeen mooi: de solostemmen kleuren mooi samen. Slechts af en toe zijn er wat intonatieproblemen, zoals bijvoorbeeld in de instrumentale begeleiding van het 'Magnificat'. Ook het koor zingt niet altijd loepzuiver.
Een mooie cd voor wie de zijsporen van de barok wil verkennen, maar één die intensieve beluistering vraagt!
Meer over V/C
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
