Voor wie de wereld van koperblazers wat volgt, is de Zweedse trombonist Christian Lindberg al lang geen onbekende meer. De man die als eerste trombonist een zelfstandige loopbaan als solist kon uitbouwen en de trombone aanprees een volwaardig solo-instrument (in plaats van als een waardevol orkestinstrument) nam al zowat het volledige klassieke, romantische en twintigste-eeuwse repertoire voor zijn instrument op. Bovendien verzorgde hij de premières van nieuw werk van componisten als Luciano berio, Iannis Xenakis, Toru Takemitsu en vele anderen. Grote klassieke en romantische concerti voor trombone blijven echter een relatieve zeldzaamheid maar het is in de (vroege) barokmuziek dat een vergeten maar uitgebreid repertoire voor het instrument te vinden is. En dat is precies het repertoire waaruit Lindberg (op de barokke variant van de trombone, sackbut) hier een selectie maakte, met muziek van Heinrich Biber, Girolamo Frescobaldi en tijdgenoten uit Duitsland en Italië.
De sackbut heeft hoorbaar andere kwaliteiten dan de moderne trombone en het zijn die kwaliteiten die deze barokmuziek uitstekend passen. Snelle loopjes, in imitatie van de strijkers en klavecimbel of orgel die Lindberg begeleiden, klinken uiterst natuurlijk op het instrument, met zijn kleinere, slankere klank, net als trillers trouwens, zoals Lindberg behendig demonstreert in Dario Castellos sonates waarmee de cd opent. De kleinere klank van de sackbut past uitstekend bij deze muziek, waarbij Lindberg compact en hecht deel uitmaakt van een klein ensemble van maximaal twee violen, trombone en continuo. De vijf solisten van het Australian Chamber Orchestra die met hem samenspelen houden een aanstekelijke ritmiek in deze muziek, die zo levendig en virtuoos vorm krijgt. Dit is een stilistisch strenge cd, waarbij hoorbaar veel aandacht aan gebruik van vibrato, frasering en retoriek werd besteed maar Lindberg blijft een trombonist met grote lyrische kwaliteiten en dat hij die niet verliest maar net vlekkeloos aanpast aan het karakter van de oude sackbut vormt ook voor een groot deel de aantrekkingskracht van deze cd.
Bewust of onbewust kopieert Lindberg de opzet van andere recente cd van de jonge Nederlandse trombonist Jörgen van Rijen, die bij het Nederlandse label Channel Classics met een soortgelijke selectie van vroegbarokke kamermuziek kwam aanzetten. Beide trombonisten spelen op zijn minst gezegd indrukwekkend maar het meest opvallende verschil is dat van Rijen zich laat begeleiden door het Amsterdamse Combattimento Consort en die muzikanten geven van Rijens barokmuziek toch net dat ietsje extra energie mee. Bartalis 'Sonata à 3', die op beide cd's staat, vormt een mooie vergelijking. Het Australian Chamber Orchesra kwijt zich erg capabel en muzikaal van haar taak en begeleidt Christian Lindberg uitstekend maar wie naar Jan Willem de Vriend en zijn consort luistert, hoort toch nog een verschil wat energie en gedrevenheid betreft. Maar verder blijft dit een prachtige plaat met wat misschien wel het mooiste repertoire voor trombone genoemd mag worden en een van de beste solisten ter wereld.
Meer over V/C
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
