Muziek wordt beoefend in een ontelbare verscheidenheid van bezettingen. Een daarvan is het symfonisch blaasorkest dat bestaat uit een groot harmonieorkest met daarbij nog wat eerder atypische instrumenten als harp, cello, piano, contrabasklarinet, contrafagot en altfluit. Het Schweizer Armeespiel is zo een orkest en op deze cd laten ze horen waarin hun kracht schuilt: de rijkdom van kleuren en het brede dynamische palet.
Op deze in 2003 uitgebrachte cd zijn twee symfonieën voor blaasorkest te horen. Wat meteen opvalt, is het prominente filmische karakter van beide werken. De titels verhullen dan ook niet dat het hier om programmamuziek handelt. 'Symphony No. 1 : Gilgamesh' van Bert Appermont verklankt een oud Sumerisch epos van de halfgoden Gilgamesh en Enkidu, een verhaal van vriendschap en vijandschap. De ideale voedingsbodem dus voor zowel intieme als extreem agressieve en extraverte emoties. In vier delen schetst Appermont het volledige epos en daarbij valt vooral de rijke en volle klankkleur op. Het klankbeeld komt bij momenten verbazingwekkend dicht bij dit van een volledig symfonisch strijkorkest, een knap staaltje orkestratie. Hoewel er veel afwisseling is tussen onstuimige tuttipassages en fragiele solodelen, blijft er een spanning hangen over het volledige, een klein half uur durende werk. Opvallend is ook het langzame en duistere einde waarmee deze symfonie uitsterft. Het is interessant om de aanpak in de orkestratie te vergelijken tussen de tweede componisten op deze cd. In tegenstelling tot Appermont maakt Teodoro Aparicio Barberán in zijn werk, 'Symphony no.1 : Asgard', veel meer gebruik van opvallende solo-interventies. Het slagwerk is penetranter en meer geaccentueerd aanwezig en de verschillende orkestgroepen worden sterker tegenover elkaar uitgespeeld. Ook zijn werk is echter programmamuziek, deze keer gebaseerd op een Scandinavische saga.
Deze opname door het Schweizer Armeespiel, het orkest waarin Zwitserse (beroeps)muzikanten hun jaarlijkse legerdienst vervullen, laat op indrukwekkend virtuoze wijze twee zijden de hedendaagse symfonische blaasmuziek horen. Beide componisten hebben met hun respectievelijke eerste symfonieën een soundtrack gecreëerd voor een nog te draaien film: aan de luisteraars om hun ogen te sluiten en hun verbeelding uit te dagen.
Meer over V/C
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
