De Carintischer Sommer Festival in Ossiach staat al jaren bekend als een van de grootste internationale festivals in Europa waarvan de concerten zowel op tv als op radio uitgezonden worden. Deze zomer vierde het festival zijn dertigste verjaardag en dat werd gevierd met de huidige dvd-uitgave van de allereerste live uitzending van de festival uit 1979: de bloedmooie 'Stabat Mater' van Pergolesi en twee concerti van Vivaldi gebracht door het solistenensemble van La Scala onder de leiding van een zeer jonge Claudio Abbado.
De Latijnse tekst van de 'Stabat Mater' is al door ontelbare componisten van de vroege renaissance tot de laatromantiek getoonzet, maar het werk van Pergolesi is allicht het meest bekende en gespeelde. De meeste uitvoeringen en opnames die vandaag gemaakt worden, zullen zeer gekleurd zijn door de enorme research naar historische uitvoeringspraktijken dat de laatste twintig jaren gebeurd is. Deze versie die in 1979 neergezet werd, is - om het zacht uit te drukken - verre van historisch correct en laat dan ook een heel gemengde indruk na. Het ensemble speelt weliswaar op moderne instrumenten, maar hun begeleidingen zijn zowel verzorgd als smaakvol, hun nuanceringen en interpretaties zijn zeer mooi en Abbado dirigeert vakkundig en met veel ziel. Helaas verdienen de zangers niet evenveel lof: Katia Ricciarelli en Lucia Valentiti Terrani die respectievelijk de sopraan- en altpartij voor hun rekening namen, waren beide grote solisten aan het Milanese La Scala, maar met hun herhaaldelijke portamenti en grote vibrato's - die je soms met trillers zou kunnen verwisselen - werden ze allicht vaker in grote, dramatische Verdirollen gecast dan in Pergolesi. Het plechtige, religieuze karakter van de 'Stabat Mater' wordt geenzins gediend door de donkere, veel te dramatische kleur van Lucia Valentini Terrani en de dunne, soms geforceerde hoogte van Katia Ricciarelli, en door het gebrek aan uitspraak en medeklinkers is de tekst moeilijk verstaanbaar voor iemand die het werk van Pergolesi niet kent.
Geheel anders is het gelukkig met de twee korte, driedelige concerti van Vivaldi, die de dvd echter redden. Vanaf de eerste maat valt de typische Italiaanse kleur van Vivaldi al op en zelfs in de plechtige mineurpassages is de muziek aangenaam en warmbloedig. Het solistenensemble van La Scala schittert echt in deze twee uitvoeringen die met veel verve gebracht worden. Vooral de solo voor hobo met begeleiding van fagot en clavecimbel in het concerto in sol klein valt met zijn subtiele nuanceringen en mooie, lange fraseringen op, en de versieringen en tempi leunen mooi aan bij de moderne conventies die vandaag benut worden. De muziek van Vivaldi zit vol verschillende motieven die herhaald en gevarieerd worden en zijn schrijfstijl is veel minder compact dan die van bijvoorbeeld J. S. Bach. Bijvoorbeeld is het tweede deel van het concerto in do groot een plechtige canon dat zowel zijn begin als zijn einde in de cellostem heeft.
Hoe mooi en doorvoeld Claudio Abbado en het orkest ook spelen, het zijn de zangers die in de Stabat Mater centraal staan, en het is doodjammer dat de mooie 'Stabat Mater' van Pergolesi zo'n trieste behandeling krijgt als hier. Voor nieuwe luisteraars is dit - met al de schitterende opnames die van de 'Stabat Mater' bestaan - zeker geen aanrader, en voor kenners en liefhebbers zal het eerder de concerti van Vivaldi zijn die deze dvd redden maar dat is - helaas - gewoon niet genoeg.
