Het 'Klara' label bestaat nog niet zo lang maar heeft toch al enkele noemenswaardige platen voortgebracht. Dat is niet anders bij deze cd: een uitvoering van 19de-eeuwse serenades voor blazers van Dvorak en Richard Strauß. 'I Solisti del Vento' vult deze twee grote werken aan met twee eendelige serenades van de Vlaamse componist Flor Alpaerts.
Dvorak schreef twee serenades: één voor strijkers en één voor blazers, opus 44. Het werk zoekt zijn inspiratie, zoals bij veel van Dvoraks werken, in de Tsjechische volksmuziek en de klankrijkdom van negen blazers en twee strijkers. De serenade is immers geschreven voor een bezetting van twee hobo's, klarinetten, fagotten en drie hoorns. Daarbij voegt de componist cello, bas en contrafagot toe en dit alles geeft het werk een warme donkere klank. Hoewel de kleur van de blazers onderling erg verschilt weet Dvorak hen zo te combineren dat er een egale maar toch erg gevarieerde textuur ontstaat. In het derde deel van de serenade bijvoorbeeld wordt een pastoraal thema opgedreven naar een onrustige climax en dan opnieuw afgebouwd naar een stil afscheid van de luisteraar. Boven een ostinato ritme wisselt Dvorak continu melodische fragmenten, thema's en motiefjes uit tussen de verschillende instrumenten en vindt de luisteraar steeds nieuwe klankcombinaties. Het volkse karakter van de muziek wordt al hoorbaar in de zachte hoornsignalen waarmee het eerste deel afsluit maar het tweede deel is volledig gebaseerd op Tsjechische volksdansen. Het middelste deel, een vlugge "furiant" toont de virtuositeit van de muzikanten, vooral de klarinetten. Het frisse karakter van de muziek uit zich opnieuw in de finale van het werk, met zijn unisono begin en korte, vlugge begeleidingsnoten. Het spreekt voor zich dat bij 'I Solisti del Vento' de muziek niet zwaar wordt maar, na een recapitulatie van de openingsmars, naar een onstuimig einde leidt.
Onder Strauß' eerste composities bevinden zich twee serenades voor blaasinstrumenten. In zijn opus 4 onderscheidt hij zich al als een vindingrijk en volwassen componist. 'I Solisti del Vento' weet perfect de grootsheid van het openingsdeel, met zijn onstuimige eerste en ingetogen tweede te vatten. Het tweede deel is traag en doet beroep op de rijke kleur van hobo's, fagotten, klarinetten en hoorns om een diepe en warme klank te creëren. Dit moment van meditatie contrasteert met het scherzo, waarin Strauß opnieuw verrast met een humoristische melodie die gaandeweg dramatischer wordt. De serenade wordt met grandeur afgesloten: een donker begin leidt naar een fuga – die op zijn beurt voor een robuust einde zorgt.
De twee korte stukjes van Flor Alpaerts, twee serenades in la en mi groot dateren uit 1915. Ze zijn wat minder tonaal geschreven en veel minder groots van opzet dat de twee andere werken op de cd. Toch zitten ze vol met leuke vondsten en frivole melodieën, zoals de tweede serenade met zijn trillers in het hoge hout en Vlaamse volksmelodieën.
De muziek op deze cd is niet alleen bijzonder goed gespeeld maar de keuze van werken nodigt de luisteraar ook uit om steeds opnieuw te luisteren. De muziek mag dan minder bekend zijn maar staat open voor een breed publiek. 'I Solisti del Vento' zet hier een indrukwekkende prestatie neer!
Meer over V/C
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
