Symfonische blaasmuziek wordt vaak gekoppeld aan programmamuziek, muziek die een bepaald verhaal uitbeeldt. Dat dit niet het enige muziekgenre is waarin deze blaasbezetting kan uitblinken, maakt deze cd van het Schweizer Armeespiel onder leiding van Jan Cober duidelijk. Naast een zuiver programmatorisch werk van B. Appermont, namen zij in 2004 twee bewerkingen van Russische klassieke orkestmuziek op: 'Symfony 1' van Vasily Sergeyevich Kalinnikov en 'Spartacus' van Aram Khatchaturian. Dit laatste werk beeldt ook wel verhaal uit, namelijk dat van de grote slavenopstand in Rome, en is dus ook programmamuziek. Tegelijk staat het echter ook ver van de soundtrackachtige muziek van hedendaagse componisten.
Hoewel Kallinikov zijn eerste symfonie dus voor een laat negentiende-eeuws symfonisch orkest componeerde, stoort het niet dat hier een bewerking voor symfonisch blaasorkest te horen is. Integendeel, de verschillende kleuren en emoties kunnen blijkbaar ook door deze blazers gestalte gegeven worden. De klarinetten laten hierbij zien waarom ze op functioneel vlak ook wel eens "de strijkers van het harmonieorkest" genoemd. Het leggen van de harmonische basis gebeurt steevast door hen, hier en daar gesteund door fagotten en lagere houtblazers. Het feit dat Kallinikov in de oorspronkelijke orkestratie van zijn eerste symfonie reeds veel gebruik maakte van solistische blazerspassages en Russische muziek in het algemeen een helder en penetrant blazersgeluid bezit, verklaart waarom er hier zo goed als geen lacunes in de emotionele rijkdom van het klankspectrum op te merken zijn. Een totaal ander werk is dan 'Egmont' van Bert Appermont. Oorspronkelijk geschreven voor symfonisch harmonieorkest beschrijft dit werk een gedetailleerd verhaal. Elk thema, elke wending, elke rust heeft hier zijn of haar verbeeldende betekenis. Gebruik makende van algemeen herkenbare elementen weet Appermont zeer uiteenlopende werelden in korte tijd aan het geestesoog voorbij te laten glijden: een renaissancedans, een virtuoze Spaanse trompetsonnerie, castagnetten en zelfs een energieke, duistere solo voor akoestische gitaar. Door zijn begrijpbaar muzikaal vocabularium is de verhaallijn gemakkelijk te volgen en is de verbeelding snel geprikkeld. Tenslotte bevat deze cd ook 'Spartacus', een suite voor symfonisch orkest van Aram Katchathurian, bewerkt door Georges Moreau. Hier is voor de eerste keer duidelijk hoorbaar dat een klarinetsectie alleen geen afdoend substituut biedt voor de wendbaarheid van een strijkersectie. Vooral in 'Dance of the Pirates' zijn heel wat schoonheidsfoutjes hoorbaar.
Door de combinatie van de drie uiteenlopende werken, geeft de cd 'Egmont' een mooi beeld van de mogelijkheden en beperkingen van het symfonisch blaasorkest. Een zo accuraat mogelijke en gedisciplineerde uitvoering is gewaarborgd door het Schweizer Armeespiel. Deze opname is het ontdekken waard voor wie een gezonde interesse heeft voor blaasmuziek.
Meer over V/C
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
