In de beroemde Londense Wigmore Hall worden met de regelmaat van de klok concerten gegeven. Het beroemde Engelse Nash Ensemble is een vaste waarde van deze concertzaal. Op deze cd brengen muzikanten van het ensemble Beethovens Trio voor klarinet, cello en piano op.11, en het Octet voor dubbel strijkkwartet van Felix Mendelssohn-Bartholdy.
Wat deze werken met elkaar gemeen hebben, ondanks hun verschillende stijl en bezetting, is dat het alle twee vroege werken zijn. Beethoven schreef zijn Trio op.11 in 1797, voor een privé-concert in Wenen. Het is een weinig pretentieus werkje, in de stijl van Beethovens leermeester Haydn. Het elegante laatste deel is een reeks variaties op een thema uit een opera van Beethovens sindsdien vergeten tijdgenoot Joseph Weigl.
Mendelssohn schreef zijn octet toen hij pas 16 was. Dit is kamermuziek op grote schaal, niet alleen door de omvangrijke bezetting, maar ook door Mendelssohns orkestrale conceptie van het werk. Inderdaad bezorgt de energieke, zorgeloze atmosfeer het stuk een élan dat in weinig andere kamermuziek terug te vinden is. Mendelssohn verraadt zijn talent trouwens niet alleen in de onstuitbare energie dit door dit werk loopt, maar ook in zijn perfecte beheersing van vorm en contrapunt. De acht stemmen hebben bijvoorbeeld ook acht volledig onafhankelijke partijen, die vaak erg ingenieus met elkaar verwikkeld worden, zoals in het snelle laatste deel.
Het Nash ensemble speelt beide werken bijzonder boeiend. Mendelssohns octet klinkt enthousiast en meeslepend, met een tempo dat erg strak gehouden wordt en een grootse visie op de muziek. Brede crescendo's en diminuendo's, en een stevige klank van de celli, ook in pizzicato, geven deze interpretatie een indrukwekkende gestalte. De rustpunten, zoals halverwege het eerste deel, wanneer de muziek plots kalmer wordt, winnen dan ook aanzienlijk aan waarde door hun contrast met de snellere delen.
Het Beethoven trio is een andere wereld, die veel fijner en lichter klinkt. Klarinettist Richard Hosford speelt, net als cellist Paul Watkins met een eerder kleine klank, zonder veel vibrato, maar met een gezonde dosis variatie in articulatie en frasering. Pianist Ian Brown kan een bijzonder sterke drijvende kracht steken in zijn Albertibassen, en dat geeft deze Beethoven een opwindend karakter.
Dit is een erg mooie cd, met een schitterende (live) uitvoering van deze twee werken. Mendelssohns octet is duidelijk de meerdere van Beethovens trio, maar dat kan de pret niet drukken. Het geheel wordt steeds smaakvol en interessant gehouden.
Meer over V/C
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
