Koperensemble is een bezetting die men maar zelden tegenkomt, maar dit is er eentje om duimen en vingers bij af te likken. Belgian Brass is samengesteld uit de beste koperblazers van het land. Al de muzikanten zijn allemaal wel ergens solist . Het probleem met een dergelijk ensemble is dat er op enkele barokwerken na heel weinig repertoire bestaat. De muzikanten van Belgian Brass zijn dan maar zelf aan de slag gegaan en hebben een aantal arrangementen gemaakt van overbekende klassieke en barokke werken. En zoals de titel van de cd laat vermoeden hebben ze het zichzelf zeker niet makkelijk gemaakt. Het eerste werk op de cd is 'Canzon Duodecimi Toni' uit 'Sacrea Symphoniae' van Giovanni Gabrieli. Dit is een van de barokwerken die origineel voor dit ensemble zijn gecomponeerd. In deze periode hadden de Italiaanse hoven dikwijls een uitgebreid koperensemble om de muziek te verzorgen op officiële plechtigheden. De muziek heeft dan ook een zeer plechtig karakter, met een beetje fantasie ziet men de hertog naar buiten schrijden met heel zijn gevolg achter hem aan. Zoals dikwijls het geval in barokmuziek is dit een polyfoon stuk. De melodieën vloeien in elkaar over terwijl er nog andere melodieën bezig zijn. Het tweede werk is de 'Orchestral Suite nr.1' van Johann Sebastian Bach in een arrangement van Steven Verhaert, de trompet-solo van de Philharmonie. Een baroksuite bestaat altijd uit een aantal dansen die elkaar in een vaste volgorde opvolgen en diende in die periode als dansmuziek aan de hoven. Dat Bach een grootmeester was moet men niet meer vertellen. De muziek past volledig in het stijlidioom van de componist. Het contrapunt op zijn absoluut hoogtepunt en in al zijn facetten. De fantastische techniek van de uitvoerders komt volledig tot uiting, vooral de trompetten die met sprekend gemak naar het hoogste register gaan zijn ronduit indrukwekkend. Na de barok komt de klassiek, zo ook op deze cd. Het derde werk is de ouverture tot 'Le Nozze di Figaro' van Wolfgang Amadeus Mozart in een arrangement van Manu Mellaerts, de trompetsolo van De Munt. De frisheid en lichtvoetigheid die deze muziek vraagt, komt volledig tot uiting. De loopjes die normaal door de violen uitgevoerd worden, vromen duidelijk geen enkel probleem voor deze mensen en opnieuw springt het sprekende gemak waarmee deze mensen spelen direct in het oor. Het volgende werk is de 'Trauermarsch' uit 'Gotterdämmerung' van Richard Wagner. De pianopassage waarmee dit werk begint, wordt haarzuiver uitgevoerd. De intonatie is perfect en de spanningsopbouw die bij Wagner zo belangrijk is, komt tot volle uiting. Een volgend hoogtepunt op de cd is de 'Pavane pour une Infante Défunte' van Maurice Ravel. De hoornsolo in het begin is technisch perfect en op een zeer subtiele manier uitgevoerd. De intimiteit van dit stuk blijft volledig bewaard. Het enige minpuntje is dat het fantastische kleurenspel van Ravel een beetje verloren gaat door het simpele feit dat men met minder kleuren kan spelen omdat het ensemble veel kleiner is en alleen uit kopers bestaat. Desalniettemin is de uitvoering hemels. De muzikaliteit van deze muzikanten is van het hoogste niveau. Om de cd te eindigen pakken de mensen van Belgian Brass uit met 'Le Carnaval Romain' van Hector Berlioz. Deze wereldberoemde ouverture begint met een trage inleiding waarna een feest losbarst. Het technisch kunnen van deze muzikanten wordt nog maar eens geïllustreerd, vooral de piccolotrompet is indrukwekkend. Dit is een ongewone cd. Iedere liefhebber van blaasmuziek zal hem zeker willen hebben en voor de mensen die niet vertrouwd zijn met koperblazers kan deze cd een ontdekkingstocht vormen. De kwaliteit van de opname is formidabel, maar het zijn en blijven natuurlijk arrangementen waardoor de symfonische kleur van deze werken soms verloren gaat. Men krijgt er wel een verrassende cd voor terug.
