Omdat pianist Arturo Benedetti Michelangeli (1920-1995) zo'n perfectionist was, waren zijn optredens zeldzaam. Michelangeli zegde zelfs meer dan eens op het laatste moment concerten af, uit onvrede met zichzelf. Wanneer hij wél speelde, zorgde dat bij pers en publiek steevast voor euforische reacties. Een van de concerten uit zijn jongere jaren is recent verschenen bij Altara. Tijdens dit recital, opgenomen in de Filharmonie van Warschau in februari 1955, speelde Michelangeli een programma dat reikte van de barokke Scarlatti tot de twintigste-eeuwer Mompou.
In dat ene werk van Federico Mompou, 'Cancion y danza', verzamelen zich alle kwaliteiten van Michelangeli: Mompou's licht-improvisatorische stijl, waarin de invloeden van Debussy's impressionisme onmiskenbaar zijn, wordt meesterlijk gediend door de magische sfeer die Michelangeli weet te scheppen. Als geen ander slaagt hij erin om ook in de fijnste pianissimi elk van de lijnen in het stuk een andere kleur mee te geven, zonder spanning te verliezen. Die zin voor kleur is ook wat zijn vertolking van Debussy's 'Hommage à Rameau' zo boeiend maakt. Dit langzame stuk is het tweede deel van de cyclus 'Images' en leeft vooral door de nostalgische, ietwat klagende melodievoering. Naast de magische manier waarop Michelangeli deze melodieën vormgeeft, overtuigt ook de transparante en spanningsvolle omgang met Debussy's impressionistische harmonieën. Dat Michelangeli behalve een klankentovenaar ook een indrukwekkend virtuoos is, toont hij aan het begin van het recital. Domenico Scarlatti (1685-1757) schreef honderden eendelige klaviersonates, waarvan Michelangeli er vier speelt. Het is bewonderenswaardig hoe hij de razende loopjes parelend en precies laat klinken en tegelijk nooit de spanning verliest. Zijn lichtere manier van spelen zet hij ook in de expressievere momenten van deze stukken ten volle in. Helemaal uitbundig en virtuoos is Schumanns "Faschingsschwank aus Wien", waarin een beeld van het Weense carnaval wordt geschetst. Het lukt Michelangeli om de lyrische delen heerlijk te laten zingen en de levendige delen meeslepend te laten schitteren. De grote spanningsopbouw die hij hier toont, zet hij ook in tijdens zijn onnavolgbare interpretatie van Beethovens sonate in C opus 2. Al is dit een van diens eerste sonates, de verrassende ritmiek en de chromatische harmonieën zijn typerend voor Beethovens romantische geest. De rijkdom aan dynamische kleuren maakt dit bovendien tot een vertolking van topniveau.
'The Warsaw Recital' is een schitterende aanvulling van Michelangeli's rijke discografie, en verraadt amper dat deze cd al uit 1955 dateert. Niet te missen!
Meer over V/C
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
