Van Canto, 's werelds meest opvallende metalband wegens a capella, staat er opnieuw met 'Dawn of the Brave'. Ooit werd de groep nogal makkelijk afgedaan als een halve gimmick aangezien de doorbraak er kwam met hun coverversies, maar ondertussen hebben de heren en dame wel bewezen dat ook hun eigen composities best werken. Met 'Dawn of the Brave' betreden de muzikanten geen nieuwe paden, maar ze rijgen weer een aanstekelijk schijfje aan de discografie.
De opzet van Van Canto is nog steeds dezelfde: enkel drums zijn aparte instrumenten, voor het overige worden de gitaar- en basklanken verzorgd door vocalisten. Dat geeft ritmisch vaak aanleiding tot het gebruik van zogeheten “rakkatakka”-zang, omdat de lettergrepen die gebruikt worden precies die aanpak hanteren. Sommige mensen worden er hopeloos zenuwachtig van, maar wie zich even over de nieuwigheid en aparte klank kan zetten, ontdekt al snel dat ook deze manier van metal schrijven en brengen zijn voordelen heeft. Van Canto houdt van lekker epische grandeur en op geen enkel moment worden de 'echte' instrumenten gemist. Zelfs een nummer met een wat geschifte titel als 'Badaboom' klinkt als een klok en werkt haast ridicuul aanstekelijk. Toegegeven, er zijn nog wel bands die dit soort klassieke heavy metal brengen, maar tot dusver is Van Canto de enige met hun specifieke aanpak.
Uiteraard bevat dit album opnieuw een aantal covers en het is opnieuw erg leuk om te horen wat de band aanvangt met songs als 'Paranoid', 'The Final Countdown' of 'Holding Out for A Hero'. An sich wijzigen de heren en dame niet zo gek veel aan het bronmateriaal, maar deze songs a capella horen heeft toch dat zeker iets. Het is trouwens opvallend hoe vaak de zangeres van dienst deze keer aan bod mag komen. Ze is nu minder op de achtergrond en dat komt de variatie zeker en vast ten goede. Zij is overigens ook degene die blijkbaar het merendeel van de solo's mag inzingen. Dat effect is leuk, want het gaat om zingen dat door wat effecten gedraaid wordt. Wie met een half oor luistert, zou zweren dat er wel degelijk gitaren of keyboards werden gebruikt.
Eerlijk is eerlijk: Van Canto gaat geen tegenstanders overtuigen met dit album, daarvoor tapt het geheel te hard uit hetzelfde vaatje als anders. Maar er bestaat ook geen twijfel over dat wie deze a capella-metal kan smaken, ook van dit album zal genieten. Het is gewoon leuk en dat mag gelukkig ook al eens.
