Een producer staat normaalgesproken achter de knoppen in de studio en dus op de achtergrond bij een plaat. Hoewel hij de eer van zijn product dus nauwelijks kan genieten, bepaalt zo'n technicus toch voor een groot stuk het karakter ervan. Het is met die schijnbare onrechtvaardigheid dat meesterproducer Wouter Van Belle niet echt kan leven. Vandaar dat de man, die bij Dead Man Ray ook toetsen speelt, zelf als songwriter aan de slag is gegaan en in zijn eigen geluidsarchieven is gaan graven. Dat heeft geresulteerd in een verzameling van zomaar eventjes 22 cd's. Na veel schrapwerk is dit gereduceerd tot de dubbel-cd 'Wow & Flutter': een veelkleurige mengelmoes klassiek gestoelde popnummers die terecht de veelzijdigheid van de man aantonen.
Axelle Red ('Sensualité'), Gorki ('Mia'), Novastar ('The Best is Yet to Come'), Arno ('Vive Ma Liberté'), Clouseau ('Daar Gaat Ze'), ... het cv van Van Belle bevat een niet onaardige lijst bijdragen aan de Vlaamse muziekgeschiedenis. Deze dubbele plaat is een weerspiegeling ervan. Met bijdragen van het London Chamber Orchestra, ondersteuning door geluidsmixer Jon Kelly (Paul McCartney, The Beautiful South, Kate Bush) en een trip die zelfs tot de Abbey Road studio's leidt, reikt de klankpurist echter ver over de grenzen van dit landje heen. Het is duidelijk dat de roots van de man zeker ook in klassieke muziek liggen. 'Wow' bevat immers een aantal instrumentale bijdragen die in al hun zachtaardigheid een mooi symfonisch karakter kennen. Zo is de suikerzoete pianomelodie van het betoverende 'Eiland Bambix' dankzij ondersteuning van strijkers, voorzichtige operazangen en vooral mooi fluitspel een streling voor het oor. De 'Koningin Walz' is, zoals verwacht, een sierlijke wals waarbij zangeres Nele Taminau op Lais-achtige wijze de vocale invulling verzorgt. Vooral de rijke arrangementen die een heuse carrousel vormen van klassieke instrumenten maken de opbouw van dit lied echter zo sterk. Ook het kinderliedje 'Zon-zon' staat stevig in zijn schoenen dankzij een mooie structuur en een warme ondersteuning (zelfs mét kinderzang en -gelach). Ook die iets stevigere cd 'Flutter' kent enkele erg leuke bijdragen. Het door Rudi Trouvé ondersteunde 'SM Koningin' wordt opnieuw door Nele Taminau in een folkjasje gestoken, terwijl het instrumentale kader ervan een mengelmoes is van jazz, klassiek en soul. Ook het vrij abstracte, door een moderne beat gedreven 'Pacific' biedt een vrolijk schouwspel, al komen de 'ooh' en 'aah' zangen in combinatie met het eenvoudige pianothema aanvankelijk nogal kitscherig en Vangelis-achtig over. In elk geval biedt dit schijfje met zijn bonte mengelmoes van nummers iets meer afwisseling dan het verder nogal eenduidig klassieke 'Wow'. Enkel 'Wat Ga Ik Doen' is al een lappendeken van stijlen en gaat eerst vrij luidruchtig, maar even later fijn intiem tewerk. Blues, bigband, kleinkunst, singer songwriter en een vleugje dance leven moeiteloos door mekaar.
Van Belle is duidelijk een bezige bij. "Ik zit al dagen niet meer stil" zingt de man in het slepende 'Sterker'. Dat valt wel op te maken uit deze dubbelaar, die rijk aangeklede muziek combineert met mooi artwork. Helaas overtuigt de feitelijke inhoud niet altijd. Een veelal trage, klassieke invulling geeft niet meteen een stevig tempo aan het geheel en de té sterke afwisseling van nummers doet de verhaallijn van 'Wow & Flutter' ook wat verwateren. Het is in elk geval een leuk visitekaartje met enkele fijne bijdragen maar van een echt sterke plaat kan bij deze geen sprake zijn.
Meer over Van Belle
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
