Hypes, anyone? Als men de lovende kritieken van Engelse en Amerikaanse magazines mag geloven, dan is Vampire Weekend the next big thing. Met hun titelloze debuutplaat doen de New Yorkers een stap in de goede richting, maar voorzichtigheid is geboden. Vaak waait de trend immers over nog voor hij werkelijk begonnen is.
'Mansard Roof' koppelt zwierige piano en een toefje strijkers aan strakke ritmepartijen en dito gitaren, wat resulteert in een ogenschijnlijk banaal maar onderhoudend werkstuk dat alvast een leuke introductie vormt. De vinnige teksten van 'Oxford Comma' illustreren tevens dat de heren niet om een literaire verwijzing verlegen zitten: "Who gives a fuck about an Oxford Comma / I've seen those English dramas too / They're cruel". De single 'A-Punk' drijft voort op een huis-, tuin- en keukenriff waar The Fratellis hun hand niet voor zouden omdraaien, terwijl 'Cape Cod Kwassa Kwassa' de eerste Afrikaanse ritmes herbergt. De Zuiderse percussie geeft de sound van Vampire Weekend een unieke kleur, die herinneringen oproept aan Paul Simons 'Graceland'. Met de frisse hooks van 'Campus' speelt Vampire Weekend dan weer leentjebuur bij zijn stadsgenoten van The Strokes. Beide bands beschikken overigens over dezelfde achteloze gitaarsound, maar op deze plaat gaat het er een pak uitgekookter aan toe.
Vampire Weekend profileert zich niet als een doordeweekse rockband en bedient zich handig van enkele ongebruikelijke invloeden. Hoewel de songs op het eerste gehoor bijzonder spontaan overkomen, wordt stilaan duidelijk dat het kwartet zijn songs zeer nauwkeurig uitgedacht heeft. Het leidt alvast tot een muzikale spreidstand die niet altijd even eenvoudig aan te houden is. Desondanks blijft 'Vampire Weekend' een intrigerend en vinnig muzikaal opus waar de liefhebbers van eigenzinnige indierock ongetwijfeld raad mee zullen weten.
Meer over Vampire Weekend
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
