Het is waar dat er de laatste jaren enorm veel zogenaamde supergroepen opdoken. Bloodbath is daar een goed voorbeeld van. Nu blijkt dat achter Vallenfyre ook een aantal gerenommeerde artiesten schuilgaat, waaronder Greg Mackintosh (Paradise Lost), Hamish Glencross (My Dying Bride) en Adrian Erlandsson (Paradise Lost, ex-At the Gates, ex-Cradle of Filth). Blijkt dat Mackintosh dit album componeerde naar aanleiding van de dood van zijn vader. De man had zijn zoon steevast gesteund in zijn muzikale exploten, zo blijkt, en Mackintosh wilde dat eren. Echter, dit is geen zacht schijfje geworden, maar een heuse pletwals aan heerlijke old school death metal!
Wie Paradise Lost al een tijd volgt, weet dat de heren in de beginperiode ook behoorlijk rauw, log en doodsmetal getint uit de hoek kwamen. Toegegeven, de sound werd in de loop der jaren verfijnd en subtieler, maar er kan niet gediscussieerd worden over de herkomst van dat alles. Mackintosh is blijkbaar teruggekeerd naar de begindagen en heeft zich duidelijk laten leiden door zijn voorliefde voor zware en rauwe doom/death metal. Dat dan ook namen als Hamish Glencross en Adrian Erlandsson erbij komen kijken, maakt het geheel louter authentieker. Nochtans is dit niet zomaar een plaatje waarbij de heren zonder al te veel overtuiging een ritje naar 'memory lane' maken. Vallenfyre klinkt als een klok en staat bol van heerlijke rampestampers die smaken naar meer.
Greg Mackintosh heeft deze keer de gitaar gelaten voor wat het is en neemt de vocale honneurs waar. Niemand had ooit verwacht dat de brave man beschikt over een gortige, in salpeterzuur en grind gedrenkte strot, maar hij klinkt er niet minder indrukwekkend door. Zijn gore brul is heerlijk oermens, net zoals het hoort. Ook de gitaarklank is geënt op de oude scène en laat vaak hints doorschemeren van (alweer) oer-Paradise Lost, Dismember of Entombed. Hoewel het tempo al eens naar beneden mag en de band de allure krijgt van een opgefokte pletwals, zijn de uptempo polkabeats van de drummer meer dan aanwezig en vloeit de adrenaline rijkelijk. Uitschieters noteren is dan ook behoorlijk zinloos, want 'A Fragile King' knalt van begin tot einde.
Net als het eerder vernoemde Bloodbath is Vallenfyre een heerlijke death metalband die de aloude principes perfect beheerst en daarbij ook nog eens veel betere songs laat horen dan de concurrentie. Subtiliteit vliegt uit het raam en krijgt er van langs door bloederige lappen onvervalste death metal, net zoals het hoort. Bruut, lomp, rauw en geniaal: death metalfans hebben er een nieuwe favoriete band bij.
