Binnenkort strijden een paar honderd brassbands naar jaarlijkse gewoonte om een plekje in de finale van de Britse brassbandkampioenschappen. Verspreid over vijf afdelingen in zes Engelse streken, aangevuld met Schotland en Wales - Noord-Ierland doet niet mee -, gaan de twee beste per afdeling van elke regio naar de finale die in oktober plaatsgrijpt, aangevuld met de top-4 van vorig jaar. De gelukkigen van de kampioensdivisie mogen naar de Royal Albert Hall in Londen, de andere secties strijden voor de nationale titel in Cheltenham.
In de Championship Section is het de vraag of elke band in staat zal zijn het aartsmoeilijke ‘St Magnus’ aan te pakken. Tien jaar geleden componeerde Kenneth Downie het als plichtwerk voor de Europese brassbandkampioen. De versie hier van de YBS Band verscheen al op de cd ‘Highlights of the European Brass Band Championships 2004’, een schijf die bij menig brassbandliefhebber al in het cd-rek zit.
Een interessantere aanvulling van de discotheek is dan eerder ‘Cry Of The Mountain’, van de onderschatte Howard Lorriman. Ook dit verscheen al eerder op cd, bij het Obrasso-label, maar het boekje blijft haperen bij zeer onduidelijke informatie over het werk, dat veel beter verdient. De zeer dromerige intro van het openingsdeel ‘Awakening’ roept de in mist gehulde berg op, waarna de zon doorbreekt . De muziek vervolgt in een sterk ritmisch deel dat veel weg heeft van een mars. In het derde deel, ‘Vistas And Distant Peaks’, komt de weidsheid van de bergen mooi tot uiting, waarna het slotdeel ‘Avalanche’ als een ware overrompeling overkomt en bombastisch eindigt. Het geheel is een erg dynamische en afwisselende compositie die de bands van eerste divisie behalve de uitdaging ook speelplezier zal bezorgen.
Na ‘The Plantagenets’ vorig jaar, wordt de tweede divisie opnieuw getrakteerd op een werk dat verwijst naar het grote verleden van Engeland. Met de ‘Intrada’ van het zesdelige ‘Chaucer’s Tunes’ van Michael Ball is er een duidelijke knipoog naar de laat-middeleeuwse en renaissancemuziek. Twee delen ervan werden al gebruikt in de reeks ‘The Road To Canterbury’ van BBC Radio. Ball grijpt in deze compositie meermaals terug naar het overgekende ‘Es Ist Ein Ros’, met een glansrol voor de solocornet. Na de ‘Fantasia’, gebaseerd op Chaucers ‘Prioress Tale’, en het korte intermezzo ‘The Wife Of Bath’, komt de bekende Duitse melodie weer op. ‘The Chase’, een goed gekozen titel voor het jachtige karakter ervan, mondt uit in een stevige ‘Finale’.
‘Partita (Postcards From Home)’ van Philip Wilby verzamelt de jeugdherinneringen van de auteur in een technisch vrij moeilijk werk voor de derde afdeling, al klinkt het geheel wel erg aangenaam. Een tegelijk ridderlijk en mysterieus thema in het eerste deel wordt vervolgd in een arrangement van ‘Lord Of The Dance’. Niet onaardig, maar wie zat dáár op te wachten? Dan is het trage derde deel ‘Sunday Afternoon: Pastorale’ stukken interessanter, vanwege de hoofdrol voor euphonium, sopraan- en solocornet en de verschillende lijnen die doorheen elkaar vlechten zoals dat bij de toccata’s en fuga’s van Bach gebeurt: dit is Wilby op zijn best. Het slotstuk ‘Coronation Day Parade’ gaat op hetzelfde geïnspireerde elan verder.
Ook het werk voor de 4th section, ‘Three Spanish Impressions’, weet de aandacht niet permanent vast te houden. In het mysterieuze eerste deel bouwt Alan Fernie weliswaar de spanning mooi op, waarna hij overschakelt op een vrij bekende Baskische melodie. In het slotdeel echter worden de clichés van Spaanse muziek op dit werk losgelaten, iets wat al tig keer gedaan is, waardoor het stuk aan kracht verliest. Op de twee hoogste afdelingen na, is het geheel van de werken voor de Regionals toch minder boeiend dan vorig jaar. Gebrekkige hoesinformatie helpt daar absoluut niet bij.
