Hiermee wordt de nieuwsgierige hiphopper op de wenken bediend: Een cd met het bronmateriaal voor het afgelopen zomer verschenen album 'Shades of Blue', waarop beatfreak Madlib zijn eigen draai gaf aan een persoonlijke selectie uit de Blue Note archieven. Bij Blue Note is men immers niet gek: Er wordt al een dik decennium lang middels grote aantallen verzamelaars munt geslagen uit het glorieuze verleden. Ook deze kans is gegrepen om het hiphoppubliek in te lichten omtrent de herkomst van vele favoriete samples.
Een kritisch geluid dat te horen viel na de release van 'Shades of Blue' was dat Madlib soms wel erg dicht bij de originelen zou zijn gebleven. Alleen daarom al is het aardig deze collectie te beluisteren, want wie 'Shades of Blue' vaak gedraaid heeft, zal met terugwerkende kracht het grote verschil opvallen. Toegegeven, dat verschil zit hem niet zozeer in de compositie als wel in de productie. Madlib's bewerking van bijvoorbeeld 'Stepping into tomorrow' kan bij losse beluistering inderdaad ervaren worden als zeer gelijkend op de oorspronkelijke versie. Met Donald Byrd's origineel ernaast is echter pas goed te bemerken wat een adequate vertaling naar het heden er geleverd is: Met slechts 9 van de oorspronkelijke 24 sporen is mede door de ijzersterke, organische beats een minstens zo vol klinkend resultaat behaald. Wat overigens zeker niet betekent dat die andere 15 overbodig waren, zo hoor je hier. Ook Ronnie Foster's 'Mystic brew' blijkt toch net even anders te klinken dan hoe men hem mogelijk op grond van Madlib's 'Mystic bounce' recentelijk in het geheugen had. In de minimale, droge, maar supereffectieve gebroken beat uit 2003 blijken bij vergelijking met het origineel uit 1972 toch echt slechts de baslijn en wat spaarzame stukken orgel-melodie te zijn overgenomen.
Zo kan deze compilatie niet alleen worden gebruikt als lesmateriaal voor hiphoppers en/of jonge jazzluisteraars, maar tevens als opwaardering voor het vakmanschap van Madlib. En ook voor wie niet van 'Shades of Blue' gehoord had, kan dit een fijne verzamelaar zijn. Hoewel über-evergreens als Horace Silver's 'Song for my father' bij velen wel genoegzaam bekend zullen zijn, krijgt men hier ook tracks te horen die soms iets minder makkelijk te krijgen waren, zoals Byrd's 'Distant land' en Bobbi Humphrey's 'Please set me at ease'. En wie na beluistering van Bobby Hutchersons heerlijke vibes in 'Montara' nog een slecht humeur heeft, kan maar beter een winterslaap gaan doen.
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
