Met 'Two For One World' maakt het label Connecting Cultures op twee cd's de balans op van haar output van de laatste jaren. Connecting Cultures gaat voor muzikale tradities, maar dan wel eerder voor de moderne dan voor de zuiver authentieke. De muzikanten op dit label hebben hun wortels hoofdzakelijk in de volksmuziek van Zuid- en Oost Europa, China, Noord Afrika of het Midden en het Verre Oosten, maar ze vermengen die graag met elementen uit de Westerse popmuziek, de jazz of andere culturen. Zo geraken melodieën, ritmes en instrumenten uit verschillende tradities verstrengeld. Meestal gebeurt dit op een heel vanzelfsprekende en frisse manier, wat 'Two For One World' aantrekkelijk maakt voor een erg breed publiek. De muziek klinkt steevast beheerst en heeft duidelijk flair. Echte tenenkrullende muziek is er op 'Two For One World' niet te horen, maar sommige tracks zijn wel eerder sympathiek dan muzikaal hoogstaand.
Het grootste uithangbord van Connecting Cultures is de wereldvermaarde ud-speler Marcel Khalifé. Deze Unesco Artist For Peace is gedurende drie tracks en meer dan twintig minuten te horen als een subtiel fraserende muzikant die perfect weet hoe jazz en de muziek van het Midden Oosten verenigd kunnen worden. Zelfs wanneer dit gebeurt met een harmonisch vullend instrument als de piano in zijn Al Mayadine Quartet. Kwantitatief wordt Khalifé alleen geklopt door de Braziliaanse percussionist Benjamin Taubkin die met drie projecten op vier kwalitatief sterk uiteenlopende tracks te horen is: van lauwe bossajazz tot muziek die echt kan verrassen en duidelijke wortels heeft in de slavenmuziek.
Dat producer en labeleigenaar Thomas Bandulet een neus heeft voor vrouwenstemmen wordt snel duidelijk. De meest verbluffende van het hele lot is Yasmin Levy die met 'Locura' uit het prachtalbum 'La Juderia' laat horen hoe ontroerend en krachtig de Joods-Spaanse ladinocultuur kan klinken. Andere dames zoals de Kaapverdische Carmen Souza, de Chileense Magdalena Matthey of Beatriz Aguiar denken eerder als singer-songwriter en integreren hun muzikale wortels in een vaak akoestische poppy context. De meest opmerkelijke stemmen zijn die van de Indisch-Britse Najma en de Chinese Gong Linna. Hun kinderlijk pure en gave stemgeluid verraadt hun respectievelijke muziektradities die worden aangelengd met Westerse popmuziek. Het resultaat is wisselvallig. Waar de voorzichtige drum'n'bass beats en de traditionele Indische zanglijnen in Najma's 'Naa Jaa Don't Go' perfect te situeren zijn in de wereld van de Britse Asian undergroundmuziek, zakt 'Indian Morning' door het ijs als een geforceerde en onsamenhangende hutsepot van invloeden. Gong Linna bekeert zich tot Westerse zanglijnen en demonstreert in 'Ting Yuan Sheng Shen' een indrukwekkende beheersing in het hoge register.
Dat verfijning niet uitsluitend het terrein is van zangeressen of ud-spelers bewijst de Servische bassist Nenad Vasilic. Met een lichte touch en secuur en vanzelfsprekend uitgevoerde maatveranderingen stuurt hij de luisteraar door zijn Balkanjazz. Deze wereld is ook niet vreemd voor de accordeonist Martin Lubenov, die naast een jazzy kant en technische virtuositeit ook zijn meer volkse, Bulgaarse aard laat horen. Toch moeten zowel Vasilic als Lubenov het afleggen tegen Juan De Lerida. Met respect voor de ritmische complexiteit van de flamenco zet hij in 'Cielo' een moderne variant van deze muziek neer: snedig, gejaagd en opjagend, één van de hoogtepunten van 'Two For One World'.
Tussen al deze kruisbestuivingen vallen de Amsterdam Klezmer band en het Roemeense Romengo op als artiesten die hun muziek zuiver traditioneel houden. Door de aard van hun tradities zorgt dit echter niet voor een breuk in de stroom van het geheel.
Naast de artiesten van het label Connecting Cultures laat 'Two For One World' ook vier artiesten uit de stal van de Deutsche Welle horen. Hier zijn de Sudanese ud-speler Beshir Abbas en de Indische zangeres Rezwana Choudhury Bannay de meest traditionele. Abbas' spel getuigt echter van zo'n ritmische verfijning en virtuositeit dat de groove die hij neerlegt kan wedijveren met de artiesten die daarvoor maar al te graag beats inlassen. Ook Bannay heeft voor haar trancemuziek geen moderne hulpmiddelen nodig. Dat ligt anders bij de aanstekelijke Marokkaanse pop van Kamal Ben Hicham en het Ensemble Hicham uit Irak, waar Oosterse en Westerse instrumenten gecombineerd worden. Het resultaat klinkt bijzonder charmant, maar op sommige momenten ook wat gemakkelijk en doorzichtig.
De uitgave van 'Two For One World' oogt als long book bijzonder fraai en is voorzien van prachtige foto's van Thomas Dorn. Minder geslaagd zijn de weinig zeggende biografieën van de artiesten, die het geheel wat verlagen tot een catalogus. De muziek heeft daar echter niet onder te lijden en het mag duidelijk zijn dat Connecting Cultures door de jaren een mooie schatkamer heeft opgebouwd die het ontdekken zeker waard is. Al is het zeker niet al goud wat blinkt.
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
